Oorlog en heelal
Deel 1
| En ziedaar, op de planken, |
| die deinden onder orkestbrand, |
| kwam een buik aangewankeld. |
| Gaf die me daar eventjes vakwerk! |
| Voor aller ogen zwol |
| hij op als door duizenden lenzen. |
| Kronkelde dol. |
| Zweet glom op als lakwerk. |
| Plots |
| stolde de navel binnen zijn grens- |
| een topsnel draaiende tol. |
| Was me dat wat! |
| Tot één maan kleefden reeksen |
| kale koppen aaneen. |
| Ogen knepen samen tot rilletjes vet. |
| Het strand zelf geselde uiteen zijn pekelig speeksel |
| en grijnsde bloot zijn kaak met villa's bezet. |
| En uitgetold. |
| "Bravo3 vertrok |
| de monden |
| gelijk een electrische schok. |
| Bràvo! |
| Brà-vo! |
| Bra-a-avo! |
| Bra-a-avo! |
| Wie zijn dat, |
| wie, |
| die stiermuilige |
| vleesmassa's daaro, |
| brullend en bloc? |
| Nooit laat mijn kreet van woede |
| in nette verzen zich wringen. |
| Daar hinnikt Columbus' nakroost, |
| briest Galileï's broedsel, |
| verstrikt in netten van serpentine en slinger. |
| En daar deinden dames |
| onder honderdverige hoeden, |
| opgedoft voor een avondje nette verveling. |
| En op 't toetsenbord der trottoirs |
| hamerden mannen verwoed, |
| pianorammers, ontzind, van derderangs straatbordelen. |
| En links en rechts |
| en scheef en schots, |
| opdirkend de schoot |
| der velden |
| tollen al sneller en sneller, |
| op de aardas neergelaten, |
| carousellen in alle maten, |
| van Babelen groot |
| en Babeltjes klein |
| en Babels in tussenmodellen.. |
| Daarboven |
| flessen, |
| verukkend langhalzig. |
| Daaronder |
| van bokalen |
| de diepe roezige kuil. |
| Het mensdom |
| bewoog zich wankelend als een |
| stomdronken Noach, |
| of roerde luid zijn veelploertige muil. |
| In het blindst van de nacht |
| vervolgens zo volgevreten |
| dat het vlees in dons en veer ervan lilt, |
| bestijgt men elkaar om te zweten, |
| tot de stad van hun springveren trilt. |
| De aarde rot. |
| Haar schoot rijt |
| lamplicht tot bergen blaren uiteen; |
| sidderend in de steden hun doodstrijd |
| sterven mensen |
| in krotten van steen. |
| Artsen sneden |
| een zo'n lijk open, |
| tot van 't bar mensenverlies men de reden |
| onder hun loepen vond: |
| in zijn verkankerde ziel, |
| goudbeklauwde mikrobe, |
| darde een roebel rond. |
(volgende aflevering: het vervolg van Deel 1)