Broodfokkers.
|
Mams (Dit verhaal begint ongeveer 8 weken voor jij die dierenwinkel binnenstapte.) Het is hier vochtig, kou en vooral donker, zo donker.... Mijn naam is "teef uit het 3de hok van links". Zo noemen ze me toch altijd als ze het over me hebben. Ik ben 3 jaar. Ik ben bijna 60 dagen zwanger en ik heb zo'n honger. Hopelijk krijg ik straks nog iets te eten. Op veel hoop ik al lang niet meer maar gewoon een snede brood, daar zou ik al blij mee zijn. We zijn hier met ongeveer 25 teven. Allemaal op de een of andere manier familie van elkaar, mijn mams zit 2 hokken verder. We zien elkaar echter nooit. We mogen enkel uit ons hok om gedekt te worden en dan nog vaak brengen ze de reu gewoon naar hier. Hij zit immers maar 6 hokken verder. Ik vraag me vaak af hoe het hierbuiten uitziet. Zou het overal zo donker zijn? Ik heb zo'n honger....en ik voel dat mijn buik stilaan onrustig wordt, volgens mij gaan mijn pups stilaan komen. Tja na 5 nesten op een goede 2 jaar tijd weet je wel hoe het gaat hoor. Ik voel me zo alleen...was er maar iemand die me effen gezelschap kwam houden, niet lang, heel even zou al fijn zijn.... (enkele dagen later) Wel mijn pups zijn geboren, ik weet niet goed wanneer, dag of nacht, het is hier altijd donker, je verliest zo snel de tel. Er zijn 3 reutjes en 5 teefjes geboren. 1 teefje heeft de eerste 24 uur niet gehaald. Ze zag er zo ziek uit. Ik heb gebruld, gegild, maar niemand kwam me helpen, een beetje later was ze dood. Een paar uur later kwam 'die man" binnen, hij mopperde wat over dode pups en hij nam haar mee. Ik vraag me af waar ze nu is. Ik heb nog altijd zo'n honger. Mijn pups ook! Het is zo zwaar zo zwaar, maar toch ben ik weer een beetje vrolijk, eindelijk weer wat leven rondom mij. Hoewel ze wel heel stil zijn hoor. Hopelijk zijn ze niet allemaal ziek! Zou ik wat fout doen? Mijn buik doet zo pijn. (5 en een halve week later) Ik ben weer helemaal alleen. Gisteren is "die man" mijn pups komen halen. Ik had me zo voorgenomen deze keer blijven ze bij mij. Hij neemt ze me niet meer af. Maar het enige dat mijn protest heeft opgeleverd was een klop op mijn kop en een stampt tegen mijn buik. Mijn puppies wilden helemaal nog niet weg van me. Ze zijn nog zo klein oh zo klein. Ik ben zo bang, waar zouden ze naartoe gaan? Ze kennen niets van de wereld enkel dit hok. Ik wou dat ik ze meer had kunnen leren maar ook ik ken enkel dit hok. Ik ben hier geboren en hier nooit weggeweest. Mijn buik doet zo verschrikkelijk pijn. De eenzaamheid is ondraaglijk. Nooit iemand om mee te spelen of om lekker tegenaan te kruipen. En toch probeer ik vriendelijk te zijn tegen "die man" in de hoop dat ik is een aai of een lief woord krijg, maar ik doe telkens wat fout. Mijn buik doet zo pijn. Ik hoop dat mijn pups wel weten hoe ze het goed moeten doen, ik heb ze zo weinig kunnen leren, ik hoop dat ze zich redden. 3 van de 7 pups waren zo ziek. Hopelijk knappen ze snel weer op. De pijn in mijn buik wordt erger en erger. Zou er iets mis zijn? Ik gil van de pijn maar niemand komt. Ik ben zo verschrikkelijk eenzaam. Wat doe ik toch fout? Met ieder uur dat voorbijgaat wordt de pijn erger en ik heb het zo warm, zo vreselijk warm. Ik heb het opgegeven om te gillen, er komt toch niemand. Zoals altijd sta ik er alleen voor. Ik heb het zo koud, zo warm, zo koud. Ik ril er van....en dan die pijn, ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoudt....had ik maar mee kunnen gaan met mijn pups. Gewoon 1 keer de buitenwereld zien. Zou het daar ook zo donker zijn? De pijn is niet meer te verdragen. Ik denk dat ik maar stilaan ga slapen, waarschijnlijk wordt ik nooit meer wakker, maar weet je. Mijn mams heeft me ooit een verhaal verteld van een wereld waar bomen zijn en gras en licht en andere honden om mee te spelen, wie weet ga ik daar nu wel naartoe... Een paar uur erna komt "die man" aan, hij zucht wat over rotteef en hij roept, hey er is er hier eentje dood..... Pups Amper 5 en een halve week en "die man" kwam ons bij onze lieve mams halen. Hij grabbelde ons vast aan nek poten, staart, waar hij ons maar kon pakken. We werden met zijn allen in een doos gestoken. Het was zo eng. 3 van ons zijn zo ziek. Alles is zo donker, waar gaan we naartoe, wat gebeurt er, waarom kan mams niet mee? Honger...zo'n honger.... Wat een raar geluid, net een beer die naast ons brult en de wereld beweegt plots, konden we nu maar zien naar waar we gaan. Wat gebeurt er toch? Zo bang..."die man" brult dat we onze kop moeten houden.... Een half uurtje later is alles plots stil. Oh hey, daar gaan we weer, hobbel, hobbel.... De doos gaat open....jeetje wat is het hier licht!!! Mijn ogen...wat doet dat pijn, we zien niks.... "die man" en een andere mopperen wat over 2 dode pups....Oh nee 2 van onze zusjes zijn dood. De rest wordt uit de doos gehaald. Ze gooien ons in een hok....het is hier zo licht. Zoveel mensen, zoveel lawaai. Zo bang... iedereen lacht en tikt tegen het hok. Zeer belangrijk voor mensen die een hond willen kopen: 1 van die iemand kan jij zijn. Koop nooit een pup bij een dierenwinkel of broodfokker. Dit hebben alle pups die je daar ziet meegemaakt. Als je zo'n lief kopie naar je ziet kijken denk dan aan zijn mams die ergens in een donker hok zit. (Kijk bovendien eens naar dat magere lijfje met bolle buikje ongetwijfeld vol van de wormen, omdat ontwormen teveel kost). Door de pups te kopen die te koop zijn in deze winkels en fokkerijen, hou je deze handel in stand en zullen honden onder deze omstandigheden hun leven moeten doorbrengen! Pups horen NIET op te groeien in een donker hok of in de etalage van een winkel, pups horen lekker in de huiskamer op te groeien. Overladen door liefde en steun van mams en de baasjes van mams. Als dan zo'n verkoper je begint wijs te maken dat je voor 30 euro meer zelfs een stamboom meekrijgt, waarschuw deze persoon dan, dat dat illegale praktijken zijn. Stambomen voor pups worden aangevraagd voor de geboorte al, niet 8 weken erna en al zeker niet in een dierenwinkel. Dit verhaal mag elders geplaatst of herdrukt worden in de hoop dat het broodfokkers zal stoppen om geldgewin na testreven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken. |
