(km) |
||
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 |
675 600 530 470 410 360 320 280 245 210 185 160 140 |
0.90 0.80 0.71 0.63 0.55 0.48 0.43 0.37 0.33 0.28 0.25 0.21 0.19 |
ในวันที่อากาศปลอดโปร่งและลมสงบ ระดับปรอทในบารอมิเตอร์จะสูงกว่า 760 mm เล็กน้อย
ในวันที่ท้องฟ้ามืดครึ้มมีลมพัดแรง ระดับปรอทในบารอมิเตอร์จะต่ำกว่า 760 mm
เครื่องมือที่ใช้วัดความสูง เรียกว่า แอลติมิเตอร์ แอลติมิเตอร์ใช้บอกความสูงในเครื่องบิน หรือติดตัว
นักโดดร่ม แอลติมิเตอร์ดัดแปรงมาจากแอนิรอยด์บารอมิเตอร์
ในช่วงความสูง 0 - 10 km จากระดับน้ำทะเล อุณหภูมิของอากาศจะลดลงเมื่อความสูงเพิ่มขึ้น
เกณฑ์ที่ใช้ จำแนกชั้นบรรยากาศมีหลายชนิด เช่น อุณหภูมิ ความหนาแน่น องค์ประกอบทางเคมี ความสูง
การจำแนกชั้นบรรยากาศ โดยใช้อุณหภูมิเป็นเกณฑ์จะได้ 4 ชั้น คือ
-
ชั้นโทรโปสเฟียร์ (Troposphere) เป็นอากาศในช่วงความสูง 15 km เหนือเส้นศูนย์สูตร และ 10 km
เหนือขั้วโลก อุณหภูมิจะลดลงตามความสูงในอัตราประมาณ 6.5 องศาเซลเซียส/กิโลเมตร
ชั้นสตราโตสเฟียร์ (Stratosphere) เป็นอากาศในช่วงความสูง 50 km จากส่วนบนสุดของชั้นโทรโปสเฟียร์
ตอนล่างของชั้นนี้มีอุณหภูมิคงที่ แต่อุณหภูมิจะขึ้นตามความสูงเนื่องจากการดูดกลืนรังสีคลื่นสั้นของก๊าซโอโซน
ชั้นเมโซสเฟียร์ (Mesosphere) อยู่ในช่วง 50 - 85 km อุณหภูมิจะลดลงตามความสูง
จนถึง 103 องศาเซลเซียส จึงเป็นจุดที่มีอุณหภูมิต่ำสุดของบรรยากาศ
ชั้นเทอร์โมสเฟียร์ (Thermosphere) เป็นชั้นบนสุด มีปริมาณรังสีอัลตราไวโอเลตสูง มีอุณหภูมิสูงกว่า 727 องศาเซลเซียส
-
ชั้นโทรโปสเฟียร์ (Troposphere) เป็นอากาศที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 0 - 10 km มีอุณหภูมิลดลงตาม
ความสูง อุณหภูมิลดลงโดยเฉลี่ย 6.4 องศาเซลเซียส ต่อความสูง 1 km อากาศชั้นนี้มีความหนาแน่นมากและแปรปรวนอยู่เสมอ
ชั้นสตราโตสเฟียร์ (Stratosphere) เป็นอากาศที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 10 - 35 km บรรยากาศชั้นนี้ไม่มีพายุ
ไม่มีเมฆ มีลมพัดแรงในแนวระดับเนื่องจากการหมุนของโลก
ชั้นเมโสสเฟียร์ (Mesosphere) เป็นอากาศที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 35 - 80 km อากาศชั้นนี้มีก๊าซโอโซนมาก
ชั้นไอโอโนสเฟียร์ (Ionosphere) เป็นอากาศที่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 80 - 600 km อากาศมีความหนาแน่นน้อยและความดันน้อย
ก๊าซต่างๆ อยู่ในลักษณะเป็นอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้า เนื่องจากได้รับรังสีคลื่นสั้นดวงอาทิตย์
ชั้นเทอร์โมสเฟียร์ (Thermosphere) เป็นอากาศที่อยู่นอกสุด อากาศชั้นนี้จะค่อยๆ กลืนไปกับอวกาศ จึงกำหนดขอบเขตไม่ได้ว่าอยู่สูงจากพื้นโลกเท่าใด
- มีก๊าซที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต เช่น ออกซิเจน คาร์บอนไดออกไซด์
- มีไอน้ำ เมฆ หมอก ฝนและพายุ
- สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ในทะเลและมหาสมุทรถูกทำลาย โดยเฉพาะแพลงก์ตอนพืช ซึ่งเป็นผู้ผลิต จึงมีผลกระทบต่อโซ่อาหารในทะเล และมีผลต่อการผลิตอาหารจากทะเลมากที่สุด
- มีผลต่อการสังเคราะห์ด้วยแสงของพืช จึงมีผลต่อการผลิตก๊าซออกซิเจนของพืช
- ทำให้เกิดมะเร็งที่ผิวหนัง เป็นอันตรายต่อนัยน์ตา และทำให้ภูมิต้านทานโรคของมนุษย์ลดลง
- ทำให้พลาสติก สีต่างๆ เสื่อมคุณภาพเร็วขึ้น
