PAGE 16
46. เล่าปี่เมื่อได้รับคำสั่ง จึงจัดแจงทหารแลม้าพร้อมแล้ว รีบเดินทาง ทั้งกลางวันกลางคืนไปช่วยฮองฮูสง จูฮีที่เมืองเองฉวน |
46. So Liu Bei set off and marched as quickly as possible to Yingchuan. |
47. ฝ่ายฮองฮูสงกับจูฮีนั้นแต่งทหารออกรบกับพวกโจรยังมิได้แพ้ชนะ กัน พ้นเวลาแล้วเตียวโป้กับเตียวเหลียงให้ทหารถอยเข้ามาที่มั่น แล้วให้ เอาฟางทำซุมรุม(ที่กำบัง ที่มั่น)ขึ้นในค่าย |
47.
At that time the imperial troops were attacking with success, and the rebels had retired upon Changshe. They had encamped among the thick grass. Seeing this, Huangfu Song said to Zhu Jun, "The rebels are camping in the field. We can attack them by fire." |
48. ฝ่ายฮองฮูสง จูฮีรู้จึงปรึกษากันว่า บัดนี้พวกโจรเอาฟางทำซุมรุม ขึ้นในค่าย เราจะคิดเอาเพลิงเผาค่ายพวกโจรเสียจงได้ จึงให้ทหารมัด หญ้าคนละมัด แล้วขุดอุโมงค์เข้าไปถึงริมค่ายโจร ให้เอาหญ้าไปกองซุ่ม ไว้ตามริมค่าย ครั้นเวลาประมาณสองยามเกิดลมพายุใหญ่พัดหนัก ทหาร ทั้งปวงได้ทีให้สัญญาณพร้อมกันแล้ว จุดเพลิงเผาค่ายโจรทั้งสี่ด้าน ไหม้ขึ้นสิ้น |
48.
So the Imperial Commanders bade every man cut a bundle of dry grass and laid an ambush. That night the wind blew a gale, and at the second watch they started a blaze. At the same time Huangfu Song and Zhu Jun's troops attacked the rebels and set their camp on fire. The flames rose to the very heavens. The rebels were thrown into great confusion. There was no time to saddle horses or don armor; they fled in all directions. |
หน้าที่ 16
ขอคำแนะนำ วิจารณ์ กดที่นี่ครับ อ่านข้อความที่บันทึกในสมุดเยี่ยม
This page hosted by Get your own Free Home Page