ตัวละครใหม่ : อิลฮาร์ต (อสูรชั้นสูง) ภาพนี้จากต้นฉบับของคนออกแบบตัวละครตัวนี้ (ไม่ได้แคปเจอร์ภาพมาจากเกมครับ เพราะเวอร์ชันที่ผู้เขียนมี ยังไม่มีตัวละครตัวนี้โผล่มา) ท้องฟ้ายามราตรียังคงมืดสนิท ต้องรออีกถึงสามชั่วโมงข้างหน้า ดวงอาทิตย์จึงฉายแสงขึ้นจากขอบฟ้าเบื้องบูรพา เหนือแผ่นดินของแคว้นเบารัส-นุย ร่างสองร่างพุ่งผ่านกลางอากาศในระดับความสูงราวสองร้อยเมตรไปอย่างรวดเร็วไปทางทิศใต้ ด้วยความมืดของรัตติกาล หากมีใครสักคนยังคงตื่นอยู่ ก็คงไม่สามารถสังเกตเห็นร่างทั้งสองนี้ได้ ซึ่งแน่นอนว่า ถ้าขณะนี้เป็นยามกลางวันแล้วไซร้ คงได้สร้างความตื่นตระหนกต่อผู้คนเบื้องล่างกันตลอดรายทางที่ผ่านมาเป็นแม่นมั่น 'จะถึงแล้ว...' ร่างที่นำหน้านึกในใจ พลางสำรวมสมาธิถ่ายทอดพลังเวทย์ของตนไปยังร่างที่อยู่ด้านหลัง 'หึ พลังเวทย์แสงสว่างของนางสูงส่งก็จริง แต่ยังอ่อนหัดนัก พวกมนุษย์ก็เป็นพวกที่มักจะทำอะไรโง่ ๆ อย่างนี้แหละ' เขานึกในใจ... ด้านหลัง ร่างของลิตเติลสโนว์ 'เหาะ' ตามมาด้วยความเร็วเท่ากัน ไม่ใช่การเหาะด้วยความสมัครใจของเจ้าตัวหรอก เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นเพียงมนุษย์ ที่ไม่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ แม้ว่าเธอจะเป็น 'ดวงวิญญาณต่างภพ' สำหรับดินแดนเนฟเวอร์แลนด์นี้ก็ตาม ผิดกับ 'ชนชาติอสูร' ซึ่งก็จำกัดเฉพาะอสูรชั้นสูงด้วย ที่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ ดั่งเช่น อสูรชั้นสูงที่เธอรู้จักดี- จาโด้ -- อา! จาโด้ ... จนบัดนี้ท่านจะรู้ตัวหรืือไม่หนอ ว่า ที่ผ่านมาพวกเราตกเป็นหุ่นเชิดให้ใครบางคนเท่านั้นเอง... ทั้งข้า ทั้งท่าน แล้วก็... จาปิโตสด้วย-- ราชินีศักดิ์สิทธิ์นึกในใจ เธอหยั่งรู้ถึงความจริงนี้ช้าเกินไป บัดนี้ร่างทั้งร่างของเธอถูกสะกดด้วยมนต์ดำจากอสูรชั้นสูงที่บินอยู่ตรงหน้า เพียงพริบตาที่ทั้งซากุโระซึ่งมีประสาทสัมผัสที่ไวต่อ 'กลิ่นอายของอสูร' เป็นพิเศษ และตัวเธอเองด้วยที่สำเหนียกได้ถึงการปรากฏตัวขึ้นของอาคันตุกะคนใหม่ที่กำลังลุกล้ำเข้าไปในห้องนอนของเธอนั้น เหตุการณ์ต่าง ๆ ก็เกิดขึ้นรวดเร็วเกินกว่าจะรับมือได้เสียแล้ว และเพียงวูบเดียวที่ลิตเติลสโนว์ตระหนักได้ถึง 'เจตนา' ของผู้บุกรุกว่า อยู่ที่ตัวเธอเท่านั้น และเขาผู้นั้นไม่มีแววลังเลแม้แต่น้อยที่จะจำกัดเสี้ยนหนามต่อการลักพาตัว เช่น นางกำนัลกิตติมศักดิ์ที่บังเอิญอยู่ด้วยกันในห้องนั้นด้วย ลิตเติลสโนว์ก็ตัดสินใจแผ่อำนาจเวทย์รักษาไปยังร่างที่ล้มลงจมกองเลือดของซากุโระในทันที และแลกมาด้วยการที่ตนต้องเสียท่า ตกอยู่ใต้มนต์สะกดของฝ่ายตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ทั้งที่จังหวะนั้น ควรเป็นจังหวะที่เธอร่ายมนต์โจมตีเข้าใส่ผู้บุกรุกต่างหาก หาใช่มามัวห่วงชีวิตพวกเดียวกันไม่ แต่เธอก็เลือกทำอย่างหลัง 'หวังว่า เวทย์รักษาของข้าคงช่วยชีวิตเจ้าได้ทันการณ์นะ ซากุโระ' เด็กสาวคิดในใจ หากแต่เธอก็ตระหนักดีว่าสภาพของตนไม่ได้ดีไปกว่าข้าราชบริพารสาวผู้นั้นเท่าไรเลย สภาพที่ตกเป็นเชลยและถูกพาตัวไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งเท่าที่เธอกะประมาณ ก็คาดว่า อสูรชั้นสูงที่กำลังบินนำหน้านี้ พาเธอผ่านแคว้นกาลคัส จนขณะนี้น่าจะกำลังอยู่เหนือแคว้นเบารัส-นุย และก็กำลังมุ่งหน้าลงทางทิศใต้ลงไปเรื่อย ๆ ห่างไกลจากแคว้นของเธอเข้าไปทุกที --เขาจะพาเราไปไหนถึงกันแน่?-- ลิตเติลสโนว์หรี่ตามองร่างตะคุ่ม ๆ เบื้องหน้าพลางครุ่นคิดไปอย่างมืดมน และแล้ว ขณะที่ทั้งสองกำลังจะล่วงพ้นเขตแคว้นเบารัส-นุยนั่นเอง ทั้งตัวลิตเติลสโนว์ และอสูรชั้นสูงที่อยู่เบื้องหน้าก็สัมผัสได้ถึงความเยือกเย็นที่แผ่เข้ามาปกคลุมบรรยากาศอย่างรวดเร็ว จากทางเบื้องหลังตน เด็กสาวผู้มาจากต่างภพสัมผัสได้ถึงความร้อนรนในใจของอสูรที่บินอยู่เบื้องหน้า เธอรู้สึกได้ถึงพลังเวทย์ที่รุนแรงขึ้นที่ถ่ายทอดมายังตัวเธอ เพื่อดึงร่างเธอให้บินไปด้วยความเร็วสูงขึ้นอีกเกือบสองเท่า พร้อมกับที่อสูรด้านหน้าก็เร่งความเร็วขึ้นด้วยเช่นกัน แต่ความพยายามของเขาผู้นั้นก็เป็นหมันโดยสิ้นเชิง เมื่ออีกสองสามอึดใจต่อมาเบื้องหน้าของอสูรผู้ลักพาตัวลิตเติลสโนว์ ก็ปรากฏกำแพงน้ำแข็งใสผุดขึ้นจากอากาศธาตุอย่างกระทันหัน ร่างของเขาประทะเข้ากับกำแพงนั้นอย่างจัง "โครม!" "..." ไม่มีเสียงร้องใด ๆ หลุดจากริมฝีปาก หากแต่เมื่อเขาสะบัดมือเพื่อเร่งพลังเวทย์ทำลายกำแพงน้ำแข็งเหล่านั้นให้กลับสู่ความว่างเปล่าอีกครั้งหนึ่ง แล้วหันกายกลับมาทางเชลยสาวของตน ก็ต้องใจหายวาบเมื่อพบว่า... บัดนี้ 'อดีต' เชลยสาวกำลังอยู่ในอ้อมแขนของใครบางคน ร่างของผู้มาใหม่อุ้มช้อนร่างบอบบางของราชินีแห่งแพลททิเซลเวอร์ไว้ด้วยสองมือ ดวงตาอันทอประกายโกรธแค้นกำลังจ้องมองมาอย่างเย็นชา "เจ้าบังอาจนัก กล้าลักพาตัวสโนว์ในเวลาที่ข้าไม่อยู่เชียวรึนี่" เป็นจาโด้นั่นเอง เขาตามมาทันจนได้ในที่สุด ลิตเติลสโนว์เหลือบสายตาขึ้นมองดวงหน้าของอสูรหนุ่ม แล้วก็รู้สึกโล่งใจและอบอุ่นปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้ว่าร่างของเธอยังตกอยู่ในมนต์สะกดจนไม่อาจจะขยับเขยื้อนส่วนใดส่วนหนึ่งในร่างกายได้ดั่งใจก็ตาม "..." ไม่มีคำตอบจากอีกฝ่าย หากแต่ใต้แสงจากดวงดาวสลัว ๆ บัดนี้ทั้งจาโด้และลิตเติลสโนว์เพิ่งสังเกตเห็นรูปร่างของอีกฝ่ายได้ชัดเจน 'อสูร... ผู้หญิงหรือนี่?' ผู้ถูกลักพาตัวร้องครางในใจ ใช่ จนบัดนี้เธอถึงได้มีโอกาสพินิจร่างของอีกฝ่ายอย่างเต็มตา ดวงหน้าสวยเข้ม ส่อแววเฉียบขาด อำมหิต ดวงตาคมกริบวาววับ ริมฝีปากบางเฉียบ ผิวสีคล้ำเนียนสวย เหล่านี้ย่อมบ่งบอกเพศของอีกฝ่ายอย่างชัดเจนว่าเป็นอิสตรี... เป็นอสูรสาวผู้หนึ่ง หากแต่... ช่างเป็นอสูรที่พึงจะผุดขึ้นมาในฝันร้ายเสียเหลือเกิน มิใช่ดวงหน้าที่ชวนให้สะพรึงกลัวนั้นหรอก หากแต่เป็นร่างของเธอต่างหาก เรือนร่างอ้อนแอ้นอรชร หากแต่... ร่างของเธอมีเพียงส่วนที่นับจากส่วนท้องขึ้นมาเท่านั้น อสูรสตรีผู้นี้ มีร่างกายถึงส่วนเอวเท่านั้น เธอไม่มีขาและรวมทั้งไม่มีส่วนสะโพกด้วย! ร่างของอสูรสาวลอยอยู่กลางอากาศได้ ด้วยปีกสีดำประดุจปีกค้างคาวยักษ์ที่งอกออกจากกลางหลังของตน ลำพังเพียงแต่ปีกดำอัปมงคลคู่นี้ ก็เพียงพอที่จะข่มขวัญผู้พบเห็นได้แล้ว ยังมีแขนขวาของอสูรสาว ซึ่งประดับด้วยเล็บแหลมยาวบนนิ้วทั้งห้าและดวงตาเจิดจ้าดวงหนึ่งที่หลังมืออีกเล่า ขณะที่แขนซ้ายกลับมีเพียงข้อศอก! ช่างเป็นร่างที่ผสมผสานทั้งความสวยงามและความอัปลักษณ์ได้อย่างน่ากลัวกระไรเช่นนี้!
"เป็นใบ้รึไง? กล้าลักพาตัวเจ้าครองแคว้นแคว้นหนึ่ง นึกว่าจะกล้าหาญขนาดไหน ที่แท้ก็พวกขี้ขลาด ดีแต่ทำลับ ๆ ล่อ ๆ" "หึ ตามมาเร็วจริงนะ ท่านจาโด้ ท่าทางจะห่วงสตรีชาวมนุษย์ผู้นี้เป็นพิเศษละสิท่า" น้ำเสียงเย็นเฉียบดังจากร่างนั้นแฝงแววแดกดัน หรือแววดูหมิ่นนั้น ลิตเติลสโนว์เองก็ไม่อาจตัดสินได้ "ฮึ รู้ว่าข้า- จาโด้อยู่ที่แคว้นของนางผู้นี้แล้ว ยังกล้ามาลักพาตัวนางอีกรึ เจ้าเป็นใครกัน?" "... อิลฮาร์ต แห่งเอลิซิตัท" อสูรสตรีเจ้าของร่างพิสดารตอบ "อ้อ... สมุนของรุโดร่าสินะ... หือ?" จาโด้แค่นยิ้มเหยียดหยามเมื่อเอ่ยนามนั้น ที่จริงเขาไม่คาดว่าอีกฝ่ายจะยอมเปิดเผยศักดิ์ศรีของตนง่าย ๆ เพียงนี้ แต่แล้วเขาก็ต้องหรี่ตามองไปที่มือขวาของอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าทีหนึ่งอย่างคิดได้ แล้วพูดต่อว่า "ดวงตาดวงนั้น... เชื่อมต่อกับดวงตาหนึ่งในเจ็ดดวงของรุโดร่าสินะ ... ถ้าเช่นนั้น มันก็มองเห็นเหตุการณ์นี้หมดแล้วสิ" "..." ไม่มีคำตอบจากอสูรสาว "ฮึ มองเห็นแล้ว แล้วมันสั่งเจ้าว่ากระไรล่ะ?" "ฆ่าท่าน!" เป็นคำตอบสั้น ๆ พร้อมกับปลายเล็บจากมือขวานั้นพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือ ลำคอของจาโด้ "..." ลิตเติลสโนว์หวีดร้องออกมาอย่างตกใจ แต่ไม่มีเสียงใด ๆ ลอดผ่านลำคอ เนื่องเพราะร่างของเธอยังคงตกอยู่ในมนต์สะกดอยู่ แต่ดูเหมือนความเป็นห่วงของเธอไม่ใช่เรื่องจำเป็นเลย เพราะก่อนที่เล็บของอสูรสาวจะถึงเป้าหมาย วิปส์วอร์มเส้นหนึ่งก็พุ่งลงมาพันข้อมือของเธอไว้อย่างแน่นหนาและหยุดอาวุธนั้นไว้เมื่อมันห่างจากลำคอของจาโด้อีกหนึ่งคืบเศษ "ฮึ มันสั่งให้เจ้าฆ่าข้ารึ? เท่ากับว่ามันยืมมือข้าลงโทษเจ้าที่ทำงานไม่สำเร็จสินะ" จาโด้เหยียดยิ้มอย่างเลือดเย็น หากเป็นผู้อื่น คงขวัญหนีดีฝ่อไปแล้วแต่ดูเหมือนอิลฮาร์ตผู้นี้จะไม่มีความรู้สึกเช่นนั้นอยู่เลย เฟี้ยว! เงาของวิปส์วอร์มอีกเส้นหนึ่งพุ่งเข้าใส่อิลฮาร์ตทันที และมันก็ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จเมื่อปลายของอาวุธประจำกายจาโด้เส้นนั้นทะลุผ่านร่างของอสูรสาวอย่างแม่นยำ... ตรงบริเวณหน้าอกด้านซ้าย! -- ผิดท่าแล้ว!-- ลิตเติลสโนว์ร่ำร้องในใจ เบื้องหน้าเธอ เล็บของอิลฮาร์ตที่ถูกหยุดไว้ห่างจากลำคอจาโด้กลับงอกยาวขึ้นอย่างรวดเร็วจนทิ่มแทงเข้าไปในลำคอของอสูรหนุ่ม "?!!!" วิปส์วอร์มทั้งสองเส้นสะบัดออก เหวี่ยงร่างของอสูรสาวปีกดำกระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร แต่ฝ่ายนั้น เมื่อตั้งหลักได้ก็เพียงกระพือปีกของตนถี่ ๆ แล้วก็ทรงตัวได้ จ้องสายตาอันมาดร้ายมาทางนี้อีก จาโด้หรี่สายตามองอีกฝ่ายอย่างแค้นเคือง เขาพลาดไปเองที่เล็งสังหารฝ่ายนั้นโดยมุ่งไปที่หัวใจ... ซึ่งเขาน่าจะฉุกคิดได้แล้วว่า มันไม่มี! อสูรตรงหน้า หาใช่อสูรธรรมดาไม่ แต่หากเป็นสิ่งมีชีวิตเทียมที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยผู้มีพลังเวทย์สูงส่ง- ซึ่งในที่นี้ ก็น่าจะเป็น อสูรวิปริต รุโดร่าผู้นั้น- ต่างหากเล่า และหัวใจของอสูรสาวอิลฮาร์ต คือ เม็ดอัญมณีขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ที่ส่วนท้องของนางนั่นเอง... จะว่าไป อสูรนางนี้ก็หาใช่อสูรไม่ น่าจะจัดเป็นเพียงสัตว์อาคมชั้นสูงต่างหาก... แต่หากจัดประเภทอย่างนั้นจริง ก็ย่อมจะโหดร้ายต่อเจ้าของชีวิตเทียมผู้นี้ไปสักหน่อย จากมุมมองของจาโด้ย่อมไม่เห็นเลือดที่กำลังไหลเยิ้มออกจากปากแผลที่ใต้ลำคอของตนก็จริง แต่ในสายตาของเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมแขนเขา เธอมองเห็นได้ชัดเจน และสายตาอันเต็มไปด้วยความห่วงใยของเธอก็ทำให้อีกฝ่ายต้องก้มลงมามอง "หึ ข้าประมาทไปหน่อย" หยุดไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะถามเสียงเบาเกือบกระซิบ "เจ้าไว้ใจข้าไหม สโนว์?" "..." ลิตเติลสโนว์พอคาดการณ์ได้ว่าเขากำลังจะทำอะไร เธอพยายามพยักหน้าหากแต่ได้เพียงกรอกตาขึ้นลงไปมา แล้วก็หรี่ตาลงเท่านั้น แต่นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับการสื่อสารระหว่างเธอกับเขา เจ้าชายแห่งความมืดปล่อยแขนข้างหนึ่งจากร่างของสาวน้อย ทำให้ฝ่ายหลังหล่นจากอ้อมแขนของเขาลงไปยืนตรงอยู่กลางอากาศ โดยที่แขนอีกข้างของอสูรหนุ่มยังคงประคองหลังของเด็กสาวไว้ และแล้ว... ผลึกน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นรอบกายของลิตเติลสโนว์ โดยที่เจ้าชายอสูรผละตัวห่างออกไป อีกอึดใจต่อมา ร่างของราชินีศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกห่อหุ้มด้วยผลึกน้ำแข็งขนาดใหญ่และลอยอยู่กลางอากาศ! เพียงเท่านี้ จาโด้ก็หมดห่วงเกี่ยวกับแขกที่เขาเชิญมาจากต่างภพ ลิตเติลสโนว์จะยังคงปลอดภัยอยู่ในผลึกน้ำแข็งนี้ ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่และมีพลังพอที่จะแบ่งไปรักษาสภาพของผลึกน้ำแข็งนั้น อสูรหนุ่มหันสายตาไปยังศัตรูที่กำลังบินเข้ามาใกล้กันที "เอาล่ะ อิลฮาร์ต ข้าเอาจริงละนะ" "..." ไม่มีเสียงตอบจากอิลฮาร์ตเช่นเคย คงมีเพียงรังสีอำมหิตที่ทวีความรุนแรงขึ้น หน้าอกด้านซ้ายซึ่งโดนอาวุธของคู่ต่อสู้เมื่อสักครู่ ยังคงปรากฏรูโหว่ชนิดที่มองทะลุไปด้านหลังได้อย่างชัดเจน แต่น่าแปลกที่ไม่มีโลหิตไหลออกจากแผลนั้นแม้แต่หยดเดียว "..." เงาสีดำจำนวนมากพุ่งออกจากร่างอิลฮาร์ตวิ่งเข้าใส่จาโด้ มันเป็นเงาของภูติจำนวนมากนั่นเอง อา... อสูรสาวชิงลงมือก่อน โดยใช้เวทย์มนต์แห่งความมืดเข้าใส่เจ้าชายอสูรแล้ว "หึ ไสยดำอีกแล้วรึ?" จาโด้เหยียดยิ้ม แต่อย่างไร ไสยดำชนิดนี้ก็หาใช่ชนิดที่เขาดูถูกเหยียดหยามอย่างที่เคยคิดกับจามิโตสไม่ เพราะไสยดำในขณะนี้เป็นเวทย์ที่โจมตีคู่ต่อสู้ซึ่ง ๆ หน้านั่นเอง ... ต่างกับบรรดาไสยดำต่าง ๆ ที่จามิโตสใช้มา ไม่ว่าจะเป็นการทำสเน่ห์ให้ตัวเอง, การฝืนรักษารูปโฉมของตนอย่างผิดธรรมชาติ, การใช้ไสยดำลอบทำร้ายผู้อื่น ฯลฯ พลังเวทย์ "ดำ" เช่นกัน ถูกเปล่งออกมาจากจากตัวจาโดบ้าง รัศมีแสงสีดำพุ่งเข้าประทะกับเงาภูติที่ปล่อยมาจากอิลฮาร์ต และเพียงพริบตาเดียวก็สลายไปทั้งคู่ หากแต่ในจังหวะนั้น อิลฮาร์ตก็พุ่งฝ่าบริเวณที่เดิมถูกปกคลุมด้วยเงาสีดำฝ่ายตน เข้ามาอย่างรวดเร็ว เล็บเรียวยาวแต่คมกริบ พุ่งเข้าหาบริเวณลำคอของจาโด้อีกครั้งหนึ่ง นับเป็นกระบวนท่าการลงมืออันโหดเหี้ยมอำมหิต มุ่งหมายจุดตายของคู่ต่อสู้เป็นหลัก หากแต่คราวนี้จาโด้บังคับวิปส์วอร์ม ปัดป้องเล็บทั้งห้านั้นอย่างใจเย็น และเมื่อเขาเข้าประชิดตัวได้ ฝ่ามือข้างขวาก็ถูกประเคนลงบริเวณต้นคอของอสูรสาวอย่างจัง "พลั่ก!" ร่างของอิลฮาร์ตกระเด็นลงไปกระแทกพื้นเบื้องล่างอย่างจัง จาโด้ ยื่นมือไปทางคู่ต่อสู้ พลันปรากฏลำแสงสีดำพุ่งออกจากมือของเขาเข้าใส่ร่างอสูรสาวที่กำลังพยายามลุกขึ้นจากพื้น "..." "โครม!" เสียงระเบิดโครมใหญ่ดังขึ้น เบื้องล่างบังเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่รัศมีปากหลุมราวสิบเมตร ขึ้นตรงบริเวณที่อิลฮาร์ตเคยอยู่เมื่ออึดใจก่อนหน้านี้ จาโด้มิได้มองไปที่หลุมอันเกิดจากฝีมือของตนแล้ว เขากวาดสายตาเป็นมุมร้อยแปดสิบองศา แล้วก็บังคับร่างตนเองลอยถอยหลังอย่างรวดเร็ว บริเวณที่เดิมจาโด้เคยลอยตัวอยู่ คราวนี้บังเกิดเงาของอะไรบางอย่างคล้ายใบมีดสีดำ พุ่งเข้ามาเป็นสายประดุจห่าฝน หากเขาหลบไม่ทันก็คงโดนบรรดาใบมีดเหล่านี้ตัดร่างกายเป็นชิ้น ๆ แล้ว "ฮึ่ม ทนทานนักรึ" อสูรหนุ่มทำเสียงไม่พอใจในปาก พลางลอยตัวเฉียง ๆ ขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว ณ ทิศนั้นอิลฮาร์ตไปลอยตัวปรากฏอยู่ที่นั่นตั้งแต่เมื่อไรไม่มีใครทันสังเกต คราวนี้วิปส์วอร์มทั้งสองเส้น พุ่งเข้าฟาดใส่ร่างของอิลฮาร์ตอย่างแรงโดยไขว้กันเป็นรูปกากบาท "..." รอยฉีกขาดบนเนื้อตัวของอสูรสาวร่างพิสดาร ปรากฏขึ้นชัดเจนแก่สายตา หากแต่ก็ยังไม่มีทั้งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด และไม่มีโลหิตจากบาดแผลซึ่งเป็นแผลฉกรรจ์นั้นเลย แม้แต่น้อย "ฮึ... ที่แท้ เจ้าไม่มีความรู้สึกเองรึ?" เจ้าชายแห่งความมืดฉุกคิดได้ในที่สุด "รูโดร่าช่างสร้างเจ้ามาอย่างไร้ความรับผิดชอบนัก ..." -- หรือว่า... รุโดร่ามันจงใจสร้างอิลฮาร์์ตให้ไม่สมบูรณ์?-- วูบหนึ่งที่จาโด้ฉุกคิดได้ถึงความจริงข้อนี้ ร่างของอสูรหนุ่มซึ่งบัดนี้ลอยตัวอยู่ในระดับสูงกว่า จ้องมองลงมายังร่างอสูรเทียมที่บัดนี้ รับบาดเจ็บสาหัสภายใต้น้ำมือของตน แต่ฝ่ายหลังยังคงมีสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงหรือแสดงความเจ็บปวดหรือความรู้สึกใด ๆ แม้แต่น้อย "ฮึ รุโดร่า... เจ้าจะให้ข้าเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กไปถึงไหน ออกมาได้แล้ว!!!" เงียบ! บรรยากาศยังคงวังเวงอยู่เช่นเดิม ต่างไปที่ การเคลื่อนไหวของอิลฮาร์ตบัดนี้สงบลงโดยสิ้นเชิง ในสายตาของลิตเติลสโนว์อยากจะตีความว่าเพราะเจ้าหล่อนใช้พลังชีวิตจากอัญมณีนั้นจนเกือบถึงพิกัดแล้วนั่นเอง ยิ่งบัดนี้ ร่างของอสูรผู้นี้กำลังรับบาดเจ็บสาหัส ย่อมต้องการพลังชีวิตไปใช้ซ่อมแซมร่างกายของตนมากกว่าในยามปกติ และแล้ว เสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้น "ฮา ๆ ๆ ท่านจาโด้ช่างมีเมตตาต่อสตรียิ่งนัก ข้าฯน้อยนึกว่า จะต้องมาเก็บซากของสมุนที่ไม่ได้เรื่องตนนี้แล้วเสียอีก" ลิตเติลสโนว์กลอกตาไปมา เพื่อหาต้นเสียงนั้น แล้วเธอก็ได้เห็น... บุคคลที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งมวลในช่วงนี้ อสูรชั้นสูง อดีตหนึ่งในห้าขุนพลแห่งนีโอกลาด ของทัพอสูรในสมัยของจอมราชันย์อสูรจาเนส อสูรเจ้าของฉายา นายทวารแห่งยมโลก- รุโดร่าแห่งเอลิซิตัท นั่นเอง |