“ลมหนาวมาแล้ว …”

             ศิรินทร์นึกในใจ เวลาผ่านไปอีก 1 ปี เมื่อใดที่ได้สัมผัสกับลมหนาว นั่นหมายถึง ความทรงจำเก่า ๆ ของเธอได้กลับคืนมาอีกครั้ง

         ที่ตรงนี้ เธอจำได้ดี กับผู้ชายคนหนึ่งที่เธอเคยรักหมดหัวใจ ศิรินทร์ไม่เคยลืม “พี่ชาย” คนที่เคยบอกรักเธอ …

             ศิรินทร์รู้จักกับพี่ชายในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง พี่ชายเป็นรุ่นพี่ที่หน้าตาดี พูดเพราะ เอาใจเก่ง พี่ชายเอาใจใส่ศิรินทร์ทุกอย่าง คอยดูแลศิรินทร์ตลอดเวลา ไม่รู้เหมือนกันว่า ศิรินทร์รักพี่ชายหรือเปล่า? แต่ศิรินทร์เริ่มรู้สึกแปลก ๆ กับพี่ชาย เวลาที่พี่ชายพูดคุยหยอกล้อกับรุ่นน้องคนอื่น ๆ ศิรินทร์ไม่ชอบเลยจริง ๆ นะ เวลาที่ผ่านไป 1 ปี เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่เคยห่างกันเลย เมื่อถึงเวลา ศิรินทร์ก็บอกกับเพื่อน ๆ ว่า เรากับพี่ชายเป็นแฟนกันแล้วล่ะ เพื่อน ๆ พากันอิจฉาศิรินทร์กันใหญ่ …

              อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของพี่ชายแล้ว จะซื้ออะไรให้พี่ชายเป็นของขวัญดีนะ ศิรินทร์มีความรู้สึกดีทุกครั้งที่จะได้ซื้อของขวัญให้พี่ชาย ศิรินทร์อยากทำให้พี่ชายมีความสุขในวันนั้น อยากให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ จัง … ไม่รู้ว่าพี่ชายจะชอบของขวัญที่ศิรินทร์ให้หรือเปล่า?

             “ครับผม” ชายหนุ่มมองตามหลังศิรินทร์ด้วยสายตาที่ขอบคุณที่เธอเข้าใจ เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ตัวเองคิดยังไงกับศิรินทร์ เธอเป็นคนน่ารัก เรียนดี มองโลกในแง่ดีเสมอ แต่เขาก็ยอมรับ ศิรินทร์เป็นแฟน เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ใกล้ชิดกับเขามากที่สุดในตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ศิรินทร์จะเป็นผู้หญิงที่เขารักที่สุด เหมือนผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเคยรักมาก่อน แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว … เขายังจำได้ดี เจนบอกเลิกกับเขาได้ปีกว่าแล้ว เราเรียนคนละสถาบัน เจนชอบทำกิจกรรมมาก เธอพบปะผู้คนมากหน้าหลายตา จนกระทั่งเขาคนนั้นก้าวเข้ามาในชีวิตของเจน ความสันพันธ์ของเขาและเจนจึงเปลี่ยนไป เพราะความห่างเหินนั่นเอง แต่เราก็จากกันด้วยดี …

              แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม เจนถึงโทรมาหาเขาอีก เพื่อนที่เขาจะต้องไปรับในวันนี้ก็คือเจน โชคดีที่ ศิรินทร์ไม่ได้ถามอะไร ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่า จะบอกศิรินทร์ยังไง…

             กริ๊ง … กริ๊ง

             “ฮัลโหล ศิรินทร์พูดค่ะ อ้าว! พี่ชายนั่นเอง ทำไมโทรมาดึกจังเลย”

             “นอนหรือยังครับ ขอโทษด้วยที่โทรมารบกวน” ชายหนุ่มบอกศิรินทร์ด้วยอาการมึนนิด ๆ

             “ยังค่ะ ศิรินทร์กำลังคิดถึงพี่ชายอยู่พอดีเลยค่ะ ดีใจจังที่พี่ชายโทรมา”

             “คิดถึงก็มาหาสิครับ” ชายหนุ่มตอบไปโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า ตัวเองพูดอะไร…

             “ก็ได้ค่ะ งั้นศิรินทร์ไปหาพี่ชายเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า” พูดจบศิรินทร์ก็วางหูโทรศัพท์ทันที

             “เดี๋ยวศิรินทร์ เดี๋ยวก่อนครับ พี่พูดเล่นน่ะ”

              ไม่มีเสียงตอบจากศิรินทร์แล้ว เขามั่นใจว่า เธอกำลังมาหาเขาแน่นอน เขาเพียงพูดเล่นไปเท่านั้นเอง

             ก๊อก … ก๊อก … ก๊อก พี่ชาย ศิรินทร์มาแล้วค่ะ

             “เข้ามาก่อนสิ ศิรินทร์” ชายหนุ่มเปิดประตู

             “ว้า! ทำไมพี่ชายดื่มเหล้ามากขนาดนี้ล่ะคะ มีเรื่องกลุ้มใจอะไรหรือเปล่า?”

             ศิรินทร์ถามพี่ชาย เพราะตั้งแต่รู้จักกับพี่ชายมา ยังไม่เคยเห็นพี่ชายดื่มเหล้ามากมายขนาดนี้เลย

             “ศิรินทร์”

             “คะ .. พี่ชาย”

             “พี่ขอโทษครับ”

             “ขอโทษเรื่องอะไรคะ”

             “ไม่ใช่หรอกครับ เธอเอาการ์ดแต่งงานมาให้พี่ต่างหาก”

             … ไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่ม …

             แต่ชายหนุ่มกลับดึงเธอเข้ามากอด และบอกกับเธอว่า “พี่เลิกกับเจน ทั้ง ๆ ที่พี่ยังรักเจนอยู่”

             “ศิรินทร์เข้าใจค่ะ และก็ไม่โกรธพี่ชายด้วย แต่ว่าตอนนี้พี่ชายปล่อยศิรินทร์ก่อนเถอะค่ะ”

             ศิรินทร์ขอร้องให้เขาปล่อย เพราะเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

             ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อยเธอ กลับยิ่งกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น จนเธอรู้สึกว่า กำลังจะหมดแรง …

             “อย่าค่ะ พี่ชาย … ปล่อยศิรินทร์เถอะค่ะ ปล่อย .. อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะ ศิรินทร์กลัว ..

             ไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่มอีกแล้ว นอกจาก … ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านไปตามความรู้สึกของหนุ่มสาว

             สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น กลับทำให้ศิรินทร์กับพี่ชายห่างเหินกันมากยิ่งขึ้น เพราะหลังจากพี่ชายเรียนจบ ก็ไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด พี่ชายไม่เคยติดต่อกลับมาหาศิรินทร์เลย 5 ปีผ่านมาแล้ว ที่ศิรินทร์เฝ้าคิดถึงแต่พี่ชาย แล้ววันหนึ่งศิรินทร์ก็ได้ทราบข่าวของพี่ชายทางหนังสือพิมพ์ว่า “นายแพทย์หนุ่มประสบอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำ พร้อมภรรยาและลูก ไม่มีใครรอดชีวิต”

             “หลับให้สบายนะคะ พี่ชาย”

             “ศิรินทร์จะไม่มีวันลืมพี่ชายเลยค่ะ”

โดย สุวรรณา บำเพ็ญเกียรติกุล

You are Poet 2543