You are Poet2543

7smooth.com  ยินดีต้อนรับ

นิทานชาดก    นิทานนานาชาติ    นิทานเด็ก   ตำนาน

สนามแสดงความสามารถทางการประพันธ์ทั้งร้อยแก้วและร้อยกรอง

นิทาน
เรื่อง ดาวจ้อยกลัวตกฟ้า

            "...ตอนน้องยังเด็กอยู่น้องไม่เข้าใจหน้าที่ของตนเอง แต่พอมีความคิดที่เป็นที่ผู้ใหญ่ขึ้นน้องก็จะเข้าใจ และปฏิบัติหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดเพื่อทุกๆคน และสังคมของเราโดยที่น้องใช้ "ดาว" เป็นตัวละครสื่อความหมาย ก็เพราะดวงดาวเป็นสิ่งที่สว่างสดใสสวยงาม ดังเช่นจินตนาการของเด็กๆ ที่ช่วยทำให้โลกของเราสดใสสวยงามอยู่ตลอดเวลา"

             บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขตในคืนประดับดาว ดวงดาวต่างพร่างพราวส่องแสงระยิบระยับ ชวนมองให้หลงใหล

             แต่ก็ยังมีดาวดวงน้อยๆ นามว่า "จ้อย" ผู้วาดกลัวที่จะตกจากฟ้าพรุ่งนี้ จนป่วยเป็นไข้นอนซมอยู่ในบ้านแห่งดวงดาว เจ้าแห่งดาวจึงเลื่อนกำหนดวันที่ดาวจะตกไปอีกวันหนึ่ง พวกดาวต่างๆ ก็พากันรังเกียจดาวจ้อยที่ขี้ขลาดตาขาวไม่ปฏิบัติตามหน้าที่ จนไม่มีใครอยากจะคบด้วย

              เมื่อถึงวันกำหนด ในบ้านแห่งดาวอันเงียบสงัด ไร้ผู้ที่จะมาเยือนดาวจ้อยแต่จะมีใครรู้ไหมว่าดาวจ้อยกำลังร้องไห้อยู่ในใจ ที่ไม่มีใครเข้าใจเขาเลย แต่แล้วก็มีเสียงเปิดประตู อ้อ...ดาวนิดหน่อยเพื่อนดาวจ้อยนี่เอง

               "มาทำไมเหรอ...ทุกคนพากันเกียดฉันหมดแล้วนี่" ดาวจ้อยเอ่ยด้วยความน้อยใจ

                ดาวนิดหน่อยจึงเอื้อมมือไปแตะไหล่ดาวจ้อยเบาๆ พร้อมกับปลอบโยนว่า

                "เธอรู้ไหม...ทุกคนเขารักเธอและเป็นห่วงเธอทั้งนั้น แต่ทุกคนต้องการให้เธอเผชิญหน้ากับปัญหาด้วยตัวของเธอเองนะจ้อย"

                "ก็ฉัน...ก็ฉันขี้ขลาดนี่" ดาวจ้อยร้องไห้โฮ ดาวนิดหน่อยจึงหยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นหน้าให้กับดาวจ้อย

                "แล้วเธอรู้ไหมว่าถ้าเธอตกจากฟ้าไปแล้ว คนนับล้านจะมีความสุขแค่ไหนที่จะได้ขอพรจากเธอให้เขาสมหวังน่ะ เธอน่าจะภูมิใจในหน้าที่ของเธอนะ"

                 ดาวจ้อยนิ่ง คิดพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าซับคราบน้ำตา

                 "ขอบใจเธอมากนิดหน่อย ฉันเข้าใจแล้วว่าฉันคงมีความสุขมากถ้าช่วยให้คนนับล้านสมปรารถนาได้ แล้วพบกันใหม่นะ บ๊าย...บายจ้ะ"

                 ดาวจ้อยก้าวออกมาจากประตูพร้อมกับโบกมือลาเพื่อนๆ ร่างของดาวจ้อยค่อยๆเอนลงช้าๆ แล้วตกจากฟ้าในที่สุด ท่ามกลางกลุ่มดาวที่ชื่นชมในความกล้าหาญของดาวจ้อย

                 บนโลกที่เงียบสงบในยามมืดมิดยังมีเด็กน้อยผู้หนึ่งเฝ้ารอขอพรจากดาวตกว่า "หนูขอให้คุณพ่อคุณเแม่กลับมาดีกันเถิดเจ้าค่ะ"

                 "รับรอง...ฉันจะให้คำอธิฐานของหนูเป็นจริงแน่จ๊ะ" ดาวจ้อยพึมพำอยู่ในใจอย่างมีความสุข.

       ด.ญ.  วิจิตรา   หลวงอินทร์  อายุ ๑๒ ปี / มหาสารคาม
รางวัลดีเด่น นิทานรางวัลนิทานมูลนิธิเด็ก

You are Poet2543

Good Luck
| Home | การแต่งร้อยแก้ว | การแต่งร้อยกรอง | วิธีการร่วมสนุก | About Us | Top |
Weekly Poems | วันจันทร์ | วันอังคาร | วันพุธ | วันพฤหัสบดี | วันศุกร์ | วันเสาร์ | วันอาทิตย์ |
| นวนิยาย | บทละคร | เรื่องสั้น | บทความ | เรื่องที่อยากเล่า | นิทาน | ตำนาน-ชาดก | แนะนำหนังสือ | สาระ-เกร็ดความรู้ |
7Smooth.com Group
Copy Right 1999

poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com

1