๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ นิทานของ ดอกอัญชัญ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
โดย อุ้ย.เสี่ยว.ป้อ

                          เช้าวันหนึ่ง กับ ลมพัดเอื่อยๆ เย็นสบายดอกอัญชัญน้อย ที่พึ่งจะผลิแย้ม พยายามทิ้งตัวมันเอง เพื่อจะให้หลุดออกจากเถากิ่ง

                          "ลุงลมจ๋า ช่วยพัดพาหนูไปที่ๆ สวยงามหน่อยได้มั้ยจ๊ะ หนูอยากไปดูที่อื่นๆ" อัญชัญพูด

                          ลมผู้ใจดีพัดอัญชัญ มาตามคำขอ จนถึง ที่แห่งหนึ่งที่นั่น เด็กๆ กำลังดึงปลิด เกสรดอกไม้มาดูดกันอย่างสนุกสนาน

                          "สวัสดีจ๊ะ หนูชื่อ อัญชัญจ๊ะ" อัญชัญทัก
                          "สวัสดีจ๊ะ อัญชัญ ฉันชื่อ ดอกเข็ม" ดอกเข็มตอบ
                          "พี่ดอกเข็ม เก่งจัง มีน้ำหวานด้วย" อัญชัญพูด

                          ดอกเข็ม หัวเราะร่าเริง แล้วตอบว่า "เธอก็เก่งจ๊ะ อัญชัญ"อัญชัญ โกรธ บอกกับลมว่า

                          "พี่ดอกเข็ม โกหก หนูไม่เห็นเก่งเลย"

                          ลมพัดพาอัญชัญต่อไป ยังสวนที่มีกลิ่นหอม อีกแห่งหนึ่งที่นั่น ผู้คนกำลังเก็บดอกไม้ มาถักทอ เป็น พวงมาลัยส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ

                          "สวัสดีจ๊ะ หนูชื่อ อัญชัญจ๊ะ" อัญชัญทัก
                           "สวัสดีจ๊ะ อัญชัญ ฉันชื่อ ดอกมะลิจ๊ะ" ดอกมะลิตอบ
                           "พี่ดอกมะลิ หอมจังเลย มีแต่คนชอบ" อัญชัญพูด

                           ดอกมะลิ หัวเราะเริงร่า แล้วตอบว่า "เธอก็จะมีคนชอบจ๊ะ"อัญชัญ ส่ายหน้า บอกกับลมว่า

                           "พี่ดอกมะลิ นิสัยไม่ดี ชอบโกหก"

                           ลมพัดพาเอา อัญชัญ เดินทางต่อไปยัง ไร่แห่งหนึ่งที่มีสีสรร งดงาม กลิ่นหอม ที่นั่น ผู้คน กำลังตัดเก็บดอกไม้ แล้ว ส่งมอบแทนความรักให้กัน

                           "สวัสดีจ๊ะ หนูชื่อ อัญชัญจ๊ะ" อัญชัญทัก
                           "สวัสดีจ๊ะ อัญชัญ ฉันชื่อ ดอกกุหลาบจ๊ะ" ดอกกุหลาบตอบ
                           "พี่ดอกกุหลาบ หอมจังเลย สวยด้วย มีแต่คนชอบ" อัญชัญพูด

                            ดอกกุหลาบ หัวเราะเริงร่า แล้วตอบว่า

                            "ทุกๆอย่าง ล้วนมีค่าในตัวมันจ๊ะ"

                            อัญชัญ น้ำตาเอ่อนอง หันกลับไปพูดกับลมว่า

                            "ลุงลมจ๋า เรากลับกันเถอะ ที่ไหนก็มีแต่ คนโกหก"

                            ลมพาพัดเอา อัญชัญน้อย กลับมายังต้นของมัน ที่นั่นผู้คน กำลังเก็บ ปลิดเอาดอกอัญชัญ กันอย่างสนุกสนานบ้างก็ คั้นน้ำไปทำขนม บ้างก็ ทาคิ้วให้เด็กเล็ก บ้างก็ เอามาร้อยทัดหู

                             ดอกหญ้า ที่ขึ้นแซมอยู่บริเวณนั้น พูดกับอัญชัญว่า

                             "สวัสดีจ๊ะ หนูชื่อ ดอกหญ้าจ๊ะ"
                             "สวัสดีจ๊ะ ดอกหญ้า ฉันชื่อ ดอกอัญชัญจ๊ะ"
                             "พี่ดอกอัญชัญจ๋า พี่เก่งจังเลย มีแต่คนชื่นชมพี่" ดอกหญ้าพูด

                             อัญชัญ ได้แต่ยิ้ม แล้วก็แทรกตัวลงใบในตะกร้าหวายใบหนึ่ง...

You are Poet2543