ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι Μια πόρτα
ανοιχτή φως ένα
ΙΙ Ορθια όνειρα
καρφωμένα
ΙΙΙ Μάτι του σκορπιού
ασθμαίνον
ΙV Κι απόψε ανάπηρη η εσπέρα
V Φαγγρίζοντας η ώρα
στο μεσοπόρτι
VI 1986 δίσκοι ανέλπιδου παιδιού
VII Οι λεπτοδείχτες των παιδιών
VIII Κανένας ποταμός
IX Καταιγισμός θυσάνων
X Ολα τα βήματα
φωτιές
XI Στέρεψε η συνοχή
XII Η στιλπνότης των επιβουλεύσεων
XIII Ξανεμίσθηκες στο υδρομέλι
XIV Επί των αγαλμάτων εμφωλεύουσα
XV Θα είναι λειψός ο ήλιος
XVI Καθώς τα αστέρια
XVII Ωστε ακόμη η πόλη
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
I
Μια πόρτα ανοιχτή φως ένα ερχόμενο.
Μια πόρτα κλειστή σκότος επωαζόμενο.
Ασκοπη πόλη στο σκοπό της.
[Τι αιωρείται πίσω από το φως -- παρελθόν
ή μέλλον;]
Ανθια υακίνθου προβολείς διαύγειας στη
διαφάνεια
χρυσόπραθου ρείθρου.
Φεγγάρι πλάγιο πηγή διαγώνιας θαλάσσης
αστεριών.
Λυχνία φωτίζουσα χαμέρπεια των υμετέρων
ως ρομφαία πληγωμένου
αγγέλου εμφωλεύουσα εις το Ναό του Μαρτυρίου.
Βέλη σκορπιού σκορπίζουμε καπνό σε καταγώγια
και υπονόμους
καλόφημων συνοικιών -- ή και σε στρώματα ερμαφροδίτων.
[Ολοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ανέλπιδο
ρυθμό.]
Στον κάθετο διάδρομο διαγώνιας αβύσσου
σιάχνω τα φτερά μου
με ματωμένες χλαμύδες που άφησαν όρνια
ακάθαρτα και μισητά
για να διαβώ τη Λίμνη της Φωτιάς.
[Ολοι οι άνθρωποι βοή στην άλογη σπάθη
του θανάτου.]
ΙΙ
Ορθια όνειρα καρφωμένα στο μάτι της Δεντρόπολης
Σφαγμένο αρνί στην πόρτα μου.
Διονυσιακό πανηγύρι επιβητόρων.
Ουαί και πάλι ουαί.
Κάποτε ήταν ποίημα.
Τώρα έγινε πούσι επιβουλεύσεων και δοσοληψιών
ανακού-
κουρδα καθημένων σκορπιών.
Πώς σκέψη μου να βγεις να κολυμπήσεις
μέσα στις κεφαλές
και τα καρφιά;
Η νιότη σου έφυγε σαν το κρασί οινοπωλείου.
ΙΙΙ
Μάτι του σκορπιού ασθμαίνον στα υπερώα
ειδωλόθυτων
επαύλεων. Ικμάδα ιασμελαίου στον ήλιο
σφριγηλόστηθων
κορασίων. Εκτόξευση φιλιού σε πύρινο πρόσωπο
υπερορίας.
Αψίνθι καρφωμένο στο Τρίτο Πρόσωπο.
Ωδίνες.
Οταν αυτός θα χαϊδεύει λάγνα τα απόκρυφα
των υετών -
επαναλαμβάνοντας τη μεγάλη θυσία - στην
κώμη μας
τελώνια και σπιλιάδες της φωτιάς θα γράφουν
πλάγια:
Α β α δ δ ώ ν
Και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την
γην, και εδόθη
αυτοίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι
σκορπίοι της γης.
[Τι να γευτεί το ολόγυμνο πουλί καθώς γλιστρά
μέσα στους
ήχους της σιωπής ως σπίθα λύτρωσης;]
Χ
Ολα τα βήματα φωτιές.
Τριίστια σπιτάκια επιμένουν στη γαλάζια
ανηφόρα
βαλσάμου.
Η ασημότης της νεφέλης διελκυστίνδα κάθετων
σκέψεων σε φλέγουσες ματιές μαιανδρικών
διασταυρώσεων.
Η οιμωγή των αντιπόδων διάθλαση μαργαρίτας
στη γυάλινη ώρα κοραλλένιου δεκαπενταυγούστου.
Κανένα βήμα δεν διέρχεται άνευ καπνών.
Στα χέρια μας Σειρήνες τραγουδάνε τον επιούσιο
πολύχρωμα.
ΧΙΙΙ
Ξανεμίσθηκες στο υδρομέλι του λωτού θαμπωμένος
από τη
χρυσόσκονη της
αδικίας.
Τύλιξες το κορμί σου με χρυσολούρια και
νεφέλη άτελης
φωτιάς.
Το σπίτι σου βούλιαξε στο δράμα [ή στο
θαύμα] σαρκοφάγων
συρφετών.
Ισοπεδώθηκε στο μονοδρόμι αοράτου δεντροπόλεως.
Γονατισμένος στο δεξί μάτι φοινικιάς διαπομπεύεις
τη βροχή
αναδυόμενων παιδιών
[ή και των σφυριών του χρόνου]
Κατέβα από το θώκο σου να ανασάνει η ιστορία.
ΧVΙΙ
Ωστε ακόμη η πόλη έρπεται στα δέντρα του
μπετόν και τα χα-
ράματα των κλεψυδρών σε υπερφίαλα
αιδοία κορασίδων.
Ωστε ακόμη σέπεται η δεντρόπολη σε αειθαλείς
σπιλιάδες
συρφετών π' ορκίζονται στο
υδρομέλι του λωτού.
Ωστε ακόμα πορνεύονται οι βασιλείς μεθώντας
με της πορνείας
το κρασί.
Ωστε ακόμη συνουσιάζοται οι αρχηγοί με
τη φιδόμορφη γυναίκα
του Τυφώνα.
Γύψινο μάτι
πριχού να λοιδωρήσεις
δες τους νεκρούς
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα υπόλοιπα ποιήματα της συνθέσεως
αυτής θα καταχωρηθούν στη σελίδα σύντομα. |