|
|
|
ILM's nachtmerrie
Industrial Light and Magic, het legendarische effectenhuis van George Lucas, is voor veel would-be effects-wizards het Walhalla. Met de speciale editie van de Star Wars films werd voor hen de cirkel symbolisch gesloten, en het is dan ook ironisch dan hun jonge aartsvijand Digital Domain nu juist zwaar uithaalt naar de kroon. ILM is jaren onbedreigd geweest in het fx-landschap, en ook toen de computer zijn intrede begon te maken stonden zij vooraan. Maar het is dan ook ironisch dat hun grootste doorbraakfilm sinds Star Wars, Jurassic Park, in 1993 de effectenbal pas goed aan het rollen bracht. Eindelijk was het mogelijk om voor een relatief klein bedrag een effectenhuis op te richten, en die schoten dan ook als paddestoelen uit de grond. Bij ILM zullen ze er niet wakker van gelegen hebben tot in 1994 het onvermijdelijke gebeurde. James Cameron, die samen met George Lucas verantwoordelijk wordt geacht voor de enorme technologische revolutie in filmland (het is nu eenmaal zijn visueel talent dat verantwoordelijk is voor de Pseudo-pod uit The Abyss, en de Chrome-man uit Terminator 2), besloot om zelf een effectenhuis op te starten. Maar het zou meer zijn dan een effectenhuis, hij wilde er een echte digitale studio van maken. Cameron benaderde Stan Winston, waarmee hij reeds samenwerkte in beide Terminator films en Aliens, en Scott Ross, die kort daarvoor zijn ontslag had ingediend als vice president van LucasArts (en dus ook aan het hoofd stond van Industrial Light and Magic). Samen besloten ze in 1994 om een volledig geintegreerde digitale studio te bouwen. Digital Domain was geboren. Terwijl men nog volop bezig was om het bedrijf op te starten waren de fx-artiesten zelf al druk bezig om voor de baas zelf te werken. Het monsterproject True Lies lag immers te wachten. En in datzelfde jaar konden ze meteen ook aan Interview With The Vampire beginnen. In 1995 kregen ze Ron Howard zover om zijn vertrouwde ILM achter zich te laten, en meteen hadden ze voor Apollo 13 ook een oscarnominatie binnen. Een oscar die ze trouwens om onbegrijpelijke redenen verloren aan het wondermooie Babe. Misschien was hun werk (vooral de lancering van de Apollo) iets te realistisch, en dachten de Academy-leden dat ze naar historische beelden zaten te kijken. In datzelfde jaar mochten ze nog eens voor baas Cameron werken. Voor Strange Days, de film van zijn ex-vrouw Kathryn Bigelow, maakten ze een aantal fantastische CGI-massascenes, en veegden ze op een zeer cruciaal moment in de film de camera uit het beeld. 1996 was voor Digital Domain eerder een zwak jaar. Met Chain Reaction, Sgt. Bilko en The Island of Dr. Moreau leverden ze middelmatig tot zeer zwak werk af. Het leek alsof ze de strijd met ILM aan het verliezen waren. Tot ze met hun zeer spectaculaire T2-3D: Battle Across Time de bezoekers van de Universal Studio's in Florida wild maakten. Maar terwijl ze ook een aantal zeer spectaculaire reclamespots realiseerden (onder andere met een digitale Andre Agassi) waren ze zich stilaan aan het voorbereiden op wat wel eens hun doorbraakjaar zou kunnen worden. Twintig jaar nadat Star Wars in 1977 de effectenindustrie opnieuw uitvond. In Dante's Peak mochten ze enkele weken geleden reeds de show stelen met hun realistische vulkaanuitbarsting, en nu krijgen ze de kans om ILM het stuipen op het lijf te jagen met The Fifth Element. Het werd meteen hun grootste (en duurste) project ooit. In zo'n 240 shots combineerden ze alle mogelijk technieken (van traditionele modellen, tot digitale schilderijen, bluescreen en computeranimatie) om de verbeelding van regisseur Luc Besson te visualiseren. Bij ILM zal ongetwijfeld heel wat tandengeknars gehoord zijn. Ook hun werk voor Cameron's langverwachte Titanic zou naar verluidt zeer spectaculair zijn, maar als we de laatste geruchten mogen geloven hebben ze de hulp van Industrial Light and Magic ingeroepen om de film vooralsnog op tijd klaar te krijgen. Het wordt dus letterlijk pompen of verzuipen. Cameron's honger is gelukkig niet te stillen, en daarom is men in zijn persoonlijke goochelfabriek nu reeds bezig met twee van zijn nieuwe projecten. Spiderman zou er dan uiteindelijk toch komen (en de demo die Digital Domain gemaakt heeft wordt door insiders zeer spectaculair genoemd), en met Avatar probeert Cameron definitief in de analen van de filmgeschiedenis te komen. Het zou een prent zijn waarin maar liefst 12 digitale karakters rondlopen. De strijd der Titanen is eindelijk losgebarsten.
|
|
