|
|
|
Digitaal cinemakabaal
DTS werd uitgevonden door de firma Digital Theater Systems uit Californië (USA). Het systeem maakt gebruikt van een zogenaamde tijdscode, die op de pellicule van de film is aangebracht. Deze tijdscode stuurt een CD-ROM speler aan, die gebruikt maakt van twee compact discs die tot drie en een half uur aan digitaal geluid leveren. De zes aanwezige geluidssporen (links, rechts, midden, surround links, surround rechts en subwoofer) worden naar de luidsprekers in de zaal gestuurd De afspeelunit (in de meeste gevallen de zogenaamde DTS-6) maakt daarbij gebruik van de reeds bestaande geluidsconfiguratie van de bioscoop. Films die voorzien zijn van DTS tijdscodes, bevatten nog steeds het traditionele analoge geluidsspoor, dat gebruikt wordt indien het digitale systeem uitvalt. De officiële lancering van DTS vond plaats op 11 juni 1993, met de release van Steven Spielbergs kaskraker Jurrassic Park. Op dit moment zijn er meer dan drieduizend DTS theaters (waarvan ongeveer 1200 in Europa). De grootste studio's in Hollywood hebben met de makers van DTS een contract gesloten, en beloofden de komende jaren hun films te voorzien van een digitaal spoor. Het grote voordeel van het DTS systeem is dat elk filmlaboratorium ter wereld in staat is de tijdscodes mee te copiëren. Bovendien moeten er geen verschillende versies van de pellicule gemaakt worden. Iedereen krijgt de film inclusief tijdscode, ongeacht of men DTS afspeelapparatuur heeft of niet. De voornaamste concurrent van DTS is SDDS (Sony Dynamic Digital Sound).
|
|
