Surechigai no kataomoi

ตอนที่ 10

ผมยืนลังเลอยู่ที่ประตู มือกำกุญแจแน่น คิดกลับไปกลับมาว่าจะเข้าห้องดีหรือไม่
ผมนอนไม่หลับมา 2 คืนเต็มๆ หลังจากกลับไปอยู่บ้าน แต่ละวันเหมือนไม่มีความหมาย ไม่ต้องเดินไปโรงเรียนเอง ไม่ต้องขนผ้าไปซัก ไม่ต้องดูดฝุ่น ทำกับข้าว แม้ว่าจะมีเวลาอานหนังสือมากขึ้น แต่รู้สึกว่างอย่างไรไม่รู้
ที่สำคัญ... คิดถึงมาซาฮิโระซังเหลือเกิน กังวลตลอดเวลาว่าเขาจะกินจะอยู่อย่างไร กับผู้หญิงคนนั้น... จะไปด้วยกันได้หรือไม่
เอาล่ะ... ในเมื่อตัดสินใจมาแล้วก็ต้องเข้าไป... แต่ถ้าคู่หมั้นเขาอยู่ล่ะ...
ถ้าอย่างนั้นจะอ้างว่ามาเอาของที่ลืมไว้ดีกว่า คิดแล้วผมก็กดกริ่ง ทว่ารออยู่พักใหญ่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตู
คงไม่มีใครอยู่กระมัง ผมไขกุญแจเข้าไปข้างใน

สิ่งแรกที่ผมเห็นก็คือ อาหารเช้า 2 ที่ เป็นกาแฟ ไข่ลวก กับขนมปังปิ้ง ยังกินไม่หมดดีที่หนึ่ง อีกที่หนึ่งเหมือนยังไม่ได้กิน
อะไรกัน... นี่เขาไมได้ทานอาหารเช้าหรือนี่ ผมนึกสงสารขึ้นมา เขาจะต้องหิวแย่ระหว่างที่เดินทางไปทำงานแน่เลย
ด้วยความเคยชิน ผมทยอยเก็บโต๊ะ แต่เมื่อมาถึงในครัวกลับต้องตะลึง จานชามกองล้นอ่างล้างจาน หนำซ้ำเศษอาหารยังโชยกลิ่นไม่น่าพิสมัยออกมาจางๆ... คงต้องทำความสะอาดขนานใหญ่กันแล้ว
ผมล้างจาน ทิ้งขยะ กว่าจะเสร็จก็เกือบเที่ยงวัน ไม่ต้องไปโรงเรียนกันแล้ว... ผมหยิบกล่องข้าวออกมากินแก้หิว ก่อนจะลุยทำความสะอาดห้องนอนต่อ
ห้องนอนมาซาฮิโระซังยุ่งอย่างกับเพิ่งโดนปล้น เตียงยับยู่ยี่จนผมอดคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน เสื้อผ้าของคุณคานาโกะพาดอยู่บนเตียง และเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงาน กระเป๋าเดินทางชุดใหญ่ของเธอ... ช่างเกะกะสายตาเสียเหลือเกิน แต่ช่างเถอะ ผมคงทำอะไรไม่ได้นอกจากทำความสะอาดเท่านั้น เรื่องอุปกรณ์ต่างๆ นานาของผู้หญิงผมไม่รู้เรื่อง จึงปล่อยไว้อย่างนั้น

ผมรู้สึกแปลกใจที่กองผ้าที่ใช้แล้วไม่มีชุดของมาซาฮิโระซังเลย นอกจากนี้เสื้อผ้าของเขาก็หายไปหลายชุดอีกด้วย
ผมวิ่งไปดูที่ห้องตัวเอง จึงได้รู้ว่าเขากำลังใช้บริการห้องนอนของผมอยู่... อย่างกับยกภูเขาออกจากอก
ทีนี้คงถึงเวลาที่ผมจะจัดการห้องของตัวเองเสียที จะให้มาซาฮิโระซังทนอยู่ในห้องรกๆ ของผมแบบนี้ได้อย่างไร
ผมใช้เวลาจัดของอยู่พักใหญ่ เหลือบดูนาฬิกา แย่ล่ะ บ่าย 3 โมงแล้ว
ผมรีบวิ่งลงไปยังซูเปอร์มาร์เก็ตชั้นล่าง ซื้อของขึ้นมาทำอาหารเย็น
ทุกอย่างไปได้สวย 5 โมงครึ่งผมก็ปิดประตูกลับบ้าน ระหว่างทางเกือบสวนกับคุณคานาโกะที่ออกจากลิฟต์มาพอดี โชคดีที่ผมชิ่งลงบันไดหนีไฟทันเสียก่อน ไม่งั้นแย่แน่ๆ
...5 โมงครึ่งงั้นเหรอ... ดีล่ะ ผมได้ไอเดีย ขืนให้ปล่อยให้ผู้หญิงที่เก่งเรื่องนอกบ้าน แต่ล้างจานไม่เป็นอย่างนั้นอยู่กับมาซาฮิโระซังล่ะก็ เขาต้องอึดอัดจนทนไม่ไหวแน่ ถ้าเช่นนั้น.... ตั้งแต่นี้ไปผมจะแอบมาทำงานบ้านให้เขาดีกว่า โรงเรียนน่ะช่างมันแล้ว แค่ 2 อาทิตย์เองคงไม่เป็นไรหรอกน่า...