My aliens friends
ตอนที่ 6
พวกเราเดินตามอาร์ดีนกลับเข้ามา
ชัยเองพอรู้เรื่องที่ตกลงกับอาร์ดีนไว้ก่อนแล้ว แต่ฟล็อกเองทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
อยู่ๆเขาก็โดนจับคู่กับชัยนี่มันอะไรกันนี่
"คู่กัน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนี่ อยู่ๆทำไมจับผมให้เป็นคู่กับชัยเล่า"
ฟล็อกพูดอย่างโมโห เขาพ่นลมออกทางจมูก
"ถ้าเจ้าไม่เป็นคู่กับชัย เจ้าก็ต้องออกไปรบกับพวกหลังหุบเขาบาร์แดน
หรือไม่ก็หาคู่คนอื่น ชั้นคิดว่ากับชัยเจ้าน่าจะยอมรับได้น่ะ"
อาร์ดีนพูดเรียบเฉย
"ทำไมผมต้องมีคู่ ทำไมต้องออกรบด้วย บ้าไปแล้วเหรอ" ฟล็อกยิ่งโมโหหนักใหญ่
"ผมเป็นคนนะ ผมมีสิทธิ์จะเลือกชีวิตของผมเอง"
"แต่นี่ไม่ใช่เอรันเทร่าในยุคของเจ้า เอรันเทร่ายุคนี้มีกฏ
ถ้าเจ้าไม่ออกรบเจ้าก็ต้องถูกจับมีคู่ เจ้ามีทางเลือกแค่นี้เพราะเจ้าเป็นชาวเอรันเทร่า
แล้วชัยก็ไม่ได้จะเอาเจ้าเป็นคู่จริงๆ มันก็แค่เป็นการป้องกันตัวเจ้าเท่านั้น"
อาร์ดีนพูดเสียงขรึม เขาจ้องตาฟล็อก ฟล็อกอึ้งไปเพราะอาร์ดีนทำท่าจริงจังมาก
ดูน่ากลัวอีกด้วย ฟล็อกจึงได้แต่อ้อมแอ้ม
"ก็...ก็ได้ ไม่ได้บอกก่อนนี่นาว่าไม่ได้เอาจริง แค่ป้องกันตัว..."
ชัยได้แต่ถอนหายใจ
"ผมเองก็เป็นห่วงฟล็อกเลยตกลงกับอาร์ดีนเอาเอง....อีกอย่างฟล็อกเองก็น่าจะอายุไม่ต่างจากแสนเท่าไหร่
ผมคงจะเห็นเป็นน้องชายอีกคนน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" ชัยพยายามพูดปลอบ
จริงๆฟล็อกเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรชัยนัก เพียงแต่ไม่ชอบใจที่ถูกบังคับเท่านั้นเอง
เพียงแต่อยู่ๆชัยเสนอตัวมาเป็นพี่ชายเขาเลยรู้สึกแปลกๆ พี่ชายที่มีตำแหน่งเป็นคู่รัก!!!
"สรุปก็คือพวกผมสามคนได้อยู่ห้องเดียวกันใช่ไหม ผมเหนื่อยแล้วขอไปห้องก่อนได้ไหม"
ชัยหันไปบอกกับอาร์ดีน
"พวกเจ้าสองคนได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่แสนจะต้องมาอยู่ห้องเดียวกับชั้น"
พูดถึงตอนนี้ทุกคนอ้าปากค้าง พี่ชัยหน้าซีด
"ทำไมแสนจะต้องไปอยู่ห้องเดียวกับเจ้า !!!" ชัยชักเริ่มเข้าใจอะไรที่อาร์ดีนพูดเมื่อกี้แล้ว
"เพราะแสนเป็นเมรันอาของชั้นแล้วไงล่ะ" อาร์ดีนยิ้ม เขายกข้อมือข้างที่มีนาฬิกาที่แสนให้เขาพร้อมกับชี้ไปที่สร้อยข้อมือที่ผมใส่อยู่
ถึงแม้จะเป็นช่วงมีแสงน้อย แต่สร้อยข้อมือก็เห็นเด่นชัด ผมชักเริ่มงงๆ
นี่พูดเรื่องอะไรกันนี่ พี่จ้องผมไม่วางตา
"ตามกฎของเอรันเทร่า ชั้นได้มอบสร้อยข้อมือให้แสน แล้วแสนก็มอบสิ่งนี้เป็นของแลกเปลี่ยน
ถือว่าการหาคู่สำเร็จเรียบร้อย...ด้วยความเต็มใจทั้งสองฝ่าย"
อาร์ดีนพูดอย่างภูมิใจ
พี่ผมหน้าเขียวด้วยความโมโห
"แบบนี้มันหลอกเด็กชัดๆนี่หว่า แสนรู้เรื่องกฎบ้าบอของเอรันเทร่านี่เมื่อไหร่กันห๋า
ชั้นไม่ยอมเฟ้ย นั่นน้องชายชั้น ถ้าจะขอมันต้องมาขอกับพี่ชายก่อน
แล้วชั้นก็ไม่ยกน้องชายชั้นให้ผู้ชายด้วย" ชัยตะโกนพร้อมกับหอบด้วยความโกรธ
เขาอยากจะเข้าไปตั๊นหน้าอาร์ดีนนัก
"น้องชายนายโตแล้ว สามารถตัดสินใจอะไรเองได้....นายจะให้น้องชายนายเป็นเด็กถึงตอนไหน...แล้วอีกอย่างเจ้าเป็นผู้ชายมีคู่แล้วไม่สามารถอยู่ห้องเดียวกันสามคนได้หรอก
แล้วชั้นเองก็ประกาศต่อหน้าทุกคนไปแล้วว่าแสนเป็นคู่เมรันอา.....ชั้นว่าให้แสนตัดสินใจเองดีกว่า"
อาร์ดีนพูดพร้อมมองมาทางผมอย่างมีความหวัง พี่ผมก็หันมามองผมเหมือนกัน
ผมถอนหายใจ ผมเองพอฟังที่อาร์ดีนพูดก็เริ่มฮึดขึ้นมาเหมือนกัน ผมโตแล้วสามารถตัดสินใจเองได้
พี่ผมเองเอาแต่คิดว่าผมเป็นเด็กอยู่นั่นแหละ แล้วผมเองก็สิบห้าแล้วด้วย
(อะลืมบอกไปเมื่อสองวันที่แล้ววันเกิดผมครับ) ผมมองหน้าสองคนสลับกันไป
จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้
"ผมจะไปอยู่ห้องเดียวกับอาร์ดีนครับ" ผมพูดออกไป ตอนนี้พี่ชายผมหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
ส่วนอาร์ดีนยิ้มแฉ่งเป็นกระโล่เลยครับ แถมจะโผเข้ามากอดผมเลยทีเดียว
"แต่ว่า....." ผมถอดสร้อยข้อมือที่เขาให้ผมออกยื่นส่งให้อาร์ดีน
"ผมคืนสร้อยเส้นนี้ให้ครับ ตอนนั้นผมยังไม่รู้กฎของเอรันเทร่า
ผมคิดว่าผมยังไม่พร้อมที่จะมีคู่...ส่วนนาฬิกานั่นผมยกให้อาร์ดีนถือว่าเป็นของขวัญจากผมแล้วกัน....แต่ไหนๆ
อาร์ดีนก็ประกาศต่อหน้าคนทั้งหมดไปแล้วผมก็จะไปอยู่ห้องเดียวกับอาร์ดีน
พี่กับฟล็อกจะได้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ก็แค่อยู่ด้วยกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น"
ถึงตอนนี้อาร์ดีนยิ้มหุบ เขาชะงักไปเหมือนกันที่เห็นผมยื่นสร้อยกลับไปให้
แต่เขาก็รับกลับไปครับ ทำท่าจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด
"ก็ได้...ชั้นตกลงข้อเสนอของเธอ....จะรอจนกว่าเธอจะพร้อม"
เขาพูดเบาๆ อาร์ดีนเองไม่คาดมาก่อนว่าแสนจะปฏิเสธเขา เพราะธรรมดาผู้หญิงทั้งบาร์นาเดียต่างก็ต้องการเขาเป็นคู่ทั้งนั้น
แน่ล่ะเพราะเขาทั้งรวย มีฐานะ มีอำนาจ แล้วก็หน้าตาดีอีกด้วย แต่เขาลืมไปว่าแสนไม่ใช่ชาวเอรันเทร่า
"เอาหละ ไหนๆก็ตกลงได้แล้ว พวกเราไปที่ห้องกันดีกว่า ผมเหนื่อยแล้ว"
ฟล็อกพูดตัดบทขึ้นมา ไหนๆก็แบ่งห้องได้แล้วนี่ อาร์ดีนจึงเรียกสาวใช้ให้พาฟล็อกกับชัยไปที่ห้อง
ผมเองก็เดินตามอาร์ดีนไปที่ห้อง เมื่อไปถึงห้องผมค่อนข้างจะตื่นตาตื่นใจอยู่ไม่น้อย
ห้องอาร์ดีนใหญ่โตสมกับที่บอกว่าเป็นผู้ดูแลเมือง ห้องสีครีม ตัวเครื่องเรือนทำจากไม้สีน้ำตาลเข้ม
มีชั้นวางหนังสือในห้อง ตู้เสื้อผ้าอยู่ติดผนัง มีโต๊ะตัวใหญ่พร้อมกับเก้าอี้สามตัว
ตรงกลางห้องมีเตียงใบใหญ่ บนเตียงปูด้วยผ้าห่มสีขาวที่เหมือนทำจากขนสัตว์ชนิดหนึ่ง
ตรงผนังมุมห้องด้านหนึ่งมีบ่อน้ำที่มีน้ำเต็ม ด้านข้างวางไว้ด้วยกระถางไฟที่กำลังลุกโชนอยู่
เหนือบ่อน้ำมีรูปหัวสัตว์ดูน่าเกรงขามโผล่ออกมา ดูเป็นบรรยากาศที่น่าเกรงขามอยู่ไม่น้อย
พออาร์ดีนเข้าไปในห้อง สักพักเขาก็เริ่มถอดเสื้อผ้าที่ใส่อยู่โยนไปบนเตียง
"อะ เอ่อ อาร์ดีน ทำอะไรนะ" ผมเริ่มหน้าแดง
"จะอาบน้ำน่ะ แสนก็อาบด้วยเลยสิ" เขาหันมาหาผมด้วยรอยยิ้ม
ผมรีบส่ายหัวตอบ
"ผะ ผมอาบทีหลังแล้วกัน"
"ไม่ได้!!! ที่เอรันเทร่านี่มีกฎ ถ้าอาบน้ำหลังจากคนที่ชวน
ถือว่าเป็นการดูหมิ่นเกียรติคนๆนั้นนะ"
"งั้นผมไม่อาบแล้วกัน" ผมตัดปัญหา กฏบ้ากฎบออะไรวะ ยุ่งยากจริงๆ
กฎจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้
"ไม่ได้ !!! ชั้นไม่อยากร่วมห้องกับคนไม่อาบน้ำ ถ้าเจ้าไม่ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้ชั้นจะจับเจ้าถอดเอง"
อาร์ดีนพูดติดหัวเราะ เขากำลังแกล้งผมนี่นา
"ก้อได้ ผมอาบก็ได้ หันไปทางโน้นสิ ผมอายนะ" ผมหน้าแดงตอบไป
อาร์ดีนโยนผ้าคลุมสีขาวมาให้ผม
"เอ้า ไปถอดชุดหลังม่านนั่นก็ได้ ชั้นจะเตรียมน้ำก่อน"
พูดจบเขาก็หันไปที่บ่อน้ำมุมห้อง ตอนนี้อาร์ดีนพันผ้าพันตัวสีขาวติดตรงสะโพกผืนเดียว
ผมรับผ้าคลุมที่อาร์ดีนโยนให้ พร้อมเดินไปที่หลังม่าน แต่ก็อดหันไปมองอาร์ดีนไม่ได้
อาร์ดีนรูปร่างดีมากครับ คล้ายๆรูปนักกล้ามที่ติดอยู่ตามเสาไฟฟ้าแถวบ้าน(^o^)
((คิดเอาเองว่ายิมที่ไหน)) ผมมองอาร์ดีนเตรียมน้ำ จริงๆในบ่อนั้นมีน้ำอยู่แล้วนะครับ
เพียงแต่ว่าไม่อุ่น อาร์ดีนคีบหินที่อยู่ในกระถางไฟด้านข้างโยนลงไปในน้ำ
เมื่อหินร้อนกระทบน้ำ ก็มีเสียงซู่ซ่าดังขึ้นมา พร้อมกับไอน้ำที่พุ่งขึ้น
ผมรู้สึกแปลกใจมากจึงดูอย่างสนใจ อาร์ดีนหันมายิ้มให้ผม
"มาได้แล้ว มองอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวน้ำก็เย็นหมดหรอก" พูดจบอาร์ดีนก็เดินลงน้ำไป
ผมกระย่องกระแย่งเดินลงตามไปทีหลัง เมื่อเห็นอาร์ดีนไม่ได้ใส่ใจผมเท่าไหร่ก็อาบน้ำอย่างสบายใจขึ้น
อาร์ดีนส่งใบไม้ประหลาดมาให้พร้อมกับบอกว่า ให้ขยำแล้วถูกับตัว ผมลองทำตามก็สนุกดีครับ
ใบไม้นี่ไม่มีกลิ่นเหม็นเขียว กลิ่นออกจะหอมๆด้วยซ้ำ พอถูแล้วก็มีฟองออกมาด้วย
ผมหันไปมองอาร์ดีนบ้างก็เห็นเขาเอาใบไม้นั่นถูตัวเหมือนกัน พอถึงตอนนี้ผมก็ได้โอกาสมองสำรวจอาร์ดีนด้วยซะเลยครั้งนี้ได้ทั้งภายในร่มผ้าไม่ใช่ภายนอกอย่างเดียว
อาร์ดีนมีผมสีน้ำเงินเข้มดวงตาก็สีน้ำเงินสีเดียวกับสีผม ส่วนสีผิวต่างกับฟล็อกเนื่องจากฟล็อกขาวมาก
ขาวจนแทบโปร่งใส แต่อาร์ดีนผิวค่อนข้างเข้ม อาจจะเข้มกว่าผมด้วยซ้ำ
รูปร่างโดยทั่วๆไปคล้ายกับมนุษย์ ส่วนหน้าตา...อย่างที่เคยบอกไปแล้วครับ
ว่าเป็นดาราได้สบาย
"เลิกจ้องได้แล้ว ชั้นรู้สึกเหมือนเป็นตัวประหลาด" อาร์ดีนพูดขัดขึ้นมา
หน้าเริ่มแดง จริงๆไม่ใช่อะไร ตอนแรกเขาก็อยากให้แสนมองเขาเหมือนกันจะได้เริ่มรู้สึกว่าเขาน่าสนใจบ้าง
แต่พอมองเข้านานๆเขาก็เริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมา สายตาที่แสนมองมามันบริสุทธิ์ต่างจากสายตาผู้หญิงอื่นที่มองเขาอย่างกระหาย
ก็สายตาไร้เดียงสาแบบนั้นแหละที่มันจะทำให้เขาคลั่งอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างร่างบอบบางตรงข้ามที่อยู่ในอ่างเดียวกันก็กระตุ้นอารมณ์เข้าไปใหญ่
ผิวสีขาวนวล แขนขาบอบบาง ถึงแม้ผมจะยังสั้นอยู่ แต่ก็สีดำตัดกับสีผิว
แล้วยังปากสีแดงจิ้มลิ้มนั่นอีก เห็นครั้งแรกเขาก็ติดใจแล้ว ที่เขาให้แสนอาบน้ำบ่อเดียวกับเขาก็เพราะอยากจะโชว์หุ่นที่สาวๆกรี๊ดหนักหนา
แต่กลับเป็นว่าความคิดนี้กลับทำร้ายเขาเอง นี่เขาคิดผิดหรือเปล่าที่ไปชอบเด็กเข้าเนี่ย
"โห ห้องใหญ่จัง" ฟล็อกอุทานมาหลังจากที่สาวใช้พาเขากับชัยไปที่ห้อง
ส่วนชัยได้แต่สำรวจห้อง เขาเดินไปค้นที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็ชุดที่คิดว่าพอใส่นอนได้ออกมา
"ฟล็อกจะอาบน้ำก่อนหรือจะให้ผมอาบก่อน" ชัยถามฟล็อก
"ผมอาบก่อนแล้วกัน เหนียวตัวจะแย่แล้ว" ฟล็อกรับผ้าเช็ดตัวที่ชัยส่งมาให้
"นั่นเป็นอ่างอาบน้ำมั้ง ผมไม่เคยอาบอ่างแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิตนะเนี่ย"
ฟล็อกพูดด้วยความตื่นเต้น เขาตรงรี่ไปที่อ่างน้ำทันที
"โอ๊ย" เสียงฟล็อกอุทานออกมา ชัยหันไปมองด้วยความตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น"
"น้ำมันเย็นง่ะ...." เสียงคนตัวเล็กพูด ฟันกระทบกันดังกึกๆๆ
"คนที่นี่เขาอาบน้ำเย็นๆกันอย่างนี้เลยเรอะ"
"ไม่เห็นเป็นไร แค่น้ำเย็น ที่โลกหน้าหนาวชั้นก็อาบน้ำเย็นเหมือนกัน
ตักราดๆ แล้วก็ถูตัวขึ้นมาเลยแล้วกัน ชั้นให้เวลานายสิบนาที ชั้นจะได้อาบบ้าง"
"ห๋า สิบนาที ผมไม่ได้หนังหนาเหมือนชัยนี่ อาบน้ำเย็นขนาดนี้ได้"
ฟล็อกอุทธรณ์
"จะอาบหรือไม่อาบ หือ?" ชัยเสียงเข้ม บทคุณพ่อเริ่มเข้าสิง
เขาดูแลน้องมาตั้งแต่เด็ก แสนเองก็ไม่ค่อยขัดคำสั่งเขาเท่าไหร่ จะมีก็ตอนโตนี่แหละ
ที่ปั๊มกุญแจเข้าไปขโมยเล่นคอมฯ
"อาบก็ได้..." ฟล็อกเสียงอ่อย
หลังจากฟล็อกอาบเสร็จชัยเดินไปอาบต่อ น้ำเย็นจริงๆอย่างที่บอกนั่นแหละ
แต่เขาไม่กลัวอยู่แล้ว ประมาณสิบนาทีเขาก็เสร็จ ตามนิสัยเขาหวีผมเรียบแปร้
พร้อมกับขยับแว่นให้เรียบร้อย พอเดินมาที่เตียงคนตัวเล็กก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว
"เฮ้อ เหนื่อยกว่าดูแลเจ้าแสนมันอีกนะเนี่ย" ชัยมองหน้าฟล็อกที่หลับสนิท
ผมสีเขียวระใบหน้าลงมา ผิวสีขาวตัดกับปากสีแดงระเรื่อ ใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิง
ตัวเล็กๆนอนคู้อยู่บนเตียงใบใหญ่ดูเหมือนตุ๊กตา
"ตอนหลับก็ดูน่ารักดีหรอก แต่ฤทธิ์มากใช่เล่น" ชัยหยิบผ้าขึ้นมาห่มให้ก่อนล้มตัวลงนอนข้างๆ
แต่ผ่านไปอีกเกือบสามชั่วโมงเขาก็ยังหลับไม่ได้ ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ฟล็อกน่ะสิ
นอนดิ้น!!!!! เจ้าตัวเล็กเอาศอกมาถองเขาหลายที พร้อมกับเข่าและเท้าที่ประเคนเข้ามาฟาดตัวเขา
แล้วอย่างนี้เขาจะหลับลงได้ไหมเนี่ย
