My aliens friends

ตอนที่ 10

การกลับมาของชัยกับฟล็อกสร้างความประหลาดใจและความดีใจให้กับคนหลายคน แน่นอนคนที่ดีใจที่สุดก็คงจะเป็นผม เมื่อเห็นพี่ชายกลับมาอย่างปลอดภัย (จริงๆก็ไม่ใช่ว่าปลอดภัยเท่าไหร่ เรียกว่ารอดกลับมาก็แล้วกัน เพราะพี่ต้องมารักษาตัวต่อที่ห้องต่ออีกเกือบสองอาทิตย์ ไม่ได้ออกไปไหนเลย) อาร์ดีนพยายามซักถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ทั้งชัยกับฟล็อกก็พยายามเลี่ยงไม่ตอบได้แต่บอกปัดๆไปว่าจำไม่ได้
ถึงตอนนี้ผมเริ่มสังเกตว่าความสัมพันธ์ของพี่กับฟล็อกเปลี่ยนไป บางครั้งสองคนหันมายิ้มให้กันตาเชื่อมๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ยังเป็นคู่กัดกันอยู่เหมือนเดิม ฟล็อกอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ผมฟัง ผมมองหน้าพี่ยามที่ไม่มีแว่นตาก็รู้สึกว่าดูดีกว่าเดิมขึ้นมาก พี่ชายผมเองก็เป็นคนหน้าตาดี คมสัน คิ้วเค้ม จมูกโด่ง เป็นเพราะว่าพ่อของพี่ชัยเป็นลูกครึ่งด้วยนั่นเอง พี่ชัยเองก็เป็นลูกเสี้ยวถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าตาพี่ชายผมไม่ใช่สีดำสนิท แต่เป็นสีน้ำตาลใส เพียงแต่ชอบใส่แว่นกรอบดำแล้วก็ผมสีดำ มองเผินๆก็จะนึกว่าผมดำตาดำ และอีกอย่างพี่เริ่มไม่เสยผมทำตัวเป็นคนบ้าตำราอีก ผมที่ถูกฟล็อกตัดซะสั้นก็เริ่มยาวขึ้นมา ดูคล้ายๆทรงวัยรุ่นสมัยนิยม แต่นิสัยอย่างเดียวที่ยังแก้ไม่หายก็คือยังเป็นคนขี้บ่น ทำตัวเป็นคุณพ่อ แล้วก็ยังเป็นนาฬิกาประจำห้องผมอยู่เหมือนเดิมหลังจากลุกไปไหนมาไหนได้แล้ว ผมคิดพลางเดินอ้อมมุมตึกไปที่ห้องของพี่ กะว่าจะไปคุยเล่นกับฟล็อกสักหน่อย
ผมเห็นพี่ที่เปิดประตูห้องออกมา แล้วก็ฟล็อกเดินตามพี่ออกมา ทั้งสองคนคุยอะไรกันก็ไม่รู้ แต่สักพักฟล็อกก็โน้มคอพี่ชัยลงมาจูบ แล้วก็เดินเข้าห้องไป ผมตะลึงอึ้งอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้น ทำอะไรไม่ถูก ฟล็อกกับพี่จูบกัน!! ฝ่ายพี่ผมที่มองตามฟล็อกที่เดินเข้าห้องไปแล้ว ก็เดินลงบันไดไปที่ห้องประชุมที่อยู่ชั้นล่าง
ผมหันเดินกลับห้องโดยไม่ได้คุยกับใครอย่างที่ตั้งใจ ขณะที่เดินผ่านห้องโถงก็มีเสียงเรียก
"เมรันอาคะ อิชั้นมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย"
ผมหันไปมองก็เห็นแม่หมอเซียร่ามองมาที่ผม
"มีอะไรหรือครับ เรื่องอาการป่วยผมเหรอ" ผมมองเธองงๆ เพราะว่าผมหายป่วยเรียบร้อยแล้ว
"อาการเมรันอาน่ะ ไม่น่าห่วงหรอกค่ะ แต่อาการอีกคนสิคะน่าห่วงกว่า" เสียงแม่หมอค่อนข้างประชดผมนิดหน่อย เหมือนไม่พอใจอะไรก็ไม่รู้
"อีกคน...อีกคนคือใครหรือครับ พี่ผมงั้นเหรอ" ผมถามแปลกใจ แม่หมอมองผมเคืองๆ
"ท่านอาร์ดีนมีอะไรไม่ดีหรือไงค่ะ เมรันอาถึงได้ไม่ยอมสักที อิชั้นไม่เข้าใจเหมือนกัน มีผู้หญิงตั้งมากมายอยากเป็นเมรันอาของท่านอาร์ดีน แต่ทำไมท่านอาร์ดีนถึงได้เลือกคุณแสนได้" แม่หมอไม่ได้ตอบคำถามผมตรงๆได้แต่บ่นๆๆๆๆ จนผมรำคาญ นี่จะมากระทบกระเทียบอะไรผมอีกละเนี่ย
"แม่หมอเซียร่า ถ้าไม่มีเรื่องอะไรนอกจากบ่นละก็ ผมจะกลับห้องแล้วนะ ขี้เกียจฟัง" ผมบอกตรงๆ ไม่อยากอธิบายให้ใครฟัง คิ้วเริ่มขมวดเป็นวง
แม่หมอถึงตอนนี้ก็เริ่มรู้ว่าผมไม่พอใจ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่
"อิชั้นเพียงแต่จะมาบอกคุณว่า ท่านอาร์ดีนเอาแต่มาขอน้ำโดม่าจากอิชั้นอยู่เรื่อย น้ำนี่ดื่มนิดหน่อยก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าดื่มติดต่อกันมันจะเป็นยาพิษกัดกร่อนร่างกาย ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ อิชั้นก็สังเกตท่านอาร์ดีนตลอด รู้สึกว่าหมู่นี้ท่านอาร์ดีนปวดหัวบ่อย แล้วก็โมโหโกรธาง่ายกว่าเดิม หน้าตาซีดเซียวไปมาก..." แม่หมอพูดพร้อมกับมองสีหน้าของผม
"น้ำโดม่า..." ผมพูดงงๆ น้ำอะไรเนี่ยผมไม่เห็นจะรู้จัก แต่พอนึกย้อนกลับไปก็นึกออกถึงน้ำสีเขียวกลิ่นแรงที่อาร์ดีนดื่มตอนเดินทางกลับจากราเรียบอกว่าไว้สะกดอารมณ์ระหว่างออกรบ
"ไอ้น้ำนี่เค้าเอาไว้ดื่มตอนออกรบไม่ใช่หรือฮะ ทำไมอาร์ดีนถึงต้องดื่มติดต่อกันด้วยล่ะ..นี่ไม่ใช่ช่วงรบสักหน่อย" ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี จนแม่หมอเซียร่าอึ้งกับความซื่อของผม ในที่สุดเธอก็อธิบายถึงคุณสมบัติของน้ำโดม่าให้ผมฟังอย่างโจ่งแจ้ง แถมยังบอกอีกด้วยว่า น้ำนี่บางทีเอาไว้ทำโทษหญิงสาวชาวเอรันเทร่าที่แอบไปมีความสัมพันธ์กับชายอื่นที่ไม่ใช่คู่ตัวเอง ฝ่ายชายจะดื่มน้ำโดม่าแล้วกระตุ้นอารมณ์ของฝ่ายหญิง แต่ฝ่ายหญิงจะไม่ได้รับการปลดปล่อย เป็นการลงโทษอย่างหนึ่ง เมื่ออธิบายถึงตอนนี้ผมหน้าแดงจัด มิน่าอาร์ดีนถึงเป็นสุภาพบุรุษเสมอ เป็นเพราะไอ้น้ำบ้าๆนี่เองเหรอ แล้ววันนั้นที่เขาโมโหผมเขาเอาวิธีการลงโทษกับผู้หญิงมาใช้กับผม!!! เพียงแต่ว่าผมเป็นผู้ชายช่วยตัวเองง่ายกว่า ถึงตอนนี้ผมรู้สึกทั้งโกรธทั้งขำ ผู้ชายตัวใหญ่อย่างอาร์ดีนกลับต้องมาอาศัยน้ำโดม่าสะกดอารมณ์ตัวเองกับเด็กตัวเล็กๆอย่างผม ผมแอบยิ้มในหน้า
"อิชั้นไม่ได้พูดเล่นนะคะ ตอนนี้ท่านอาร์ดีนป่วยมาก!!! ยานั่นเป็นยาพิษนะคะ" แม่หมอพูดเสียงเครียด ผมเองก็เริ่มเป็นห่วงขึ้นมาเหมือนกัน เพราะหลังจากวันนั้นที่ผมทะเลาะกับอาร์ดีน เขาแทบไม่ได้คุยกับผมเลย ถึงแม้ว่าตอนที่ผมล้มหมอนนอนเสื่อ เขาจะมานั่งเฝ้าทุกวันแต่ก็ไม่ได้คุยกันมาก ผมก็รู้สึกเหมือนกันว่าอาร์ดีนซีดเซียวไป บ่นว่าปวดหัวบ่อย
ผมเดินกลับมาที่ห้องเริ่มรื้อค้นข้าวของของอาร์ดีน เปิดตู้เสื้อผ้า รื้อหีบห่อที่เก็บของเอาไว้ ในที่สุดผมก็พบหลอดยาที่บรรจุน้ำโดม่าอะไรนั่นสี่หลอดอยู่ที่ชั้นหนังสือด้านหลังโต๊ะทำงานของอาร์ดีน ผมเทน้ำยานั่นทิ้งไปทั้งหมด

ชัยเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าเขาหลงรักร่างเล็กผมสีเขียวที่มีฐานะเป็นคนรักของเขาจริงๆขึ้นมา หลังจากที่ฟล็อกดูแลเขาอย่างดีหลังจากบาดเจ็บ ตอนนี้ทุกวันเหมือนกับว่าเป็นกิจวัตร เขากับฟล็อกจูบกันก่อนที่เขาจะออกไปประชุมร่วมกับอาร์ดีนทุกเช้า แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฟล็อกยังอยู่แค่นี้ไม่ได้คืบหน้าไปไหน เหตุผลคือชัยยังคิดอยู่เสมอว่าฟล็อกยังเด็ก
ขณะที่ชัยกำลังนั่งดูบัญชีพร้อมกับเช็คยอดของแร่ที่ถลุงได้ในแต่ละปีนั้นฟล็อกก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอามือโอบรอบคอเขาจากด้านหลัง
"อาการชัยยังหายไม่สนิทเลย ทำไมต้องมานั่งโหมทำงานอะไรแบบนี้ด้วย นี่ดึกแล้วนะผมว่าชัยไปพักผ่อนก่อนไม่ดีกว่าหรือฮะ"
"ไม่มีอะไรหรอก ชั้นแค่ดูบัญชีอะไรนิดหน่อย ไม่ได้ไปประชุมตั้งเกือบสามอาทิตย์ อาร์ดีนนี่เองก็รวยไม่ใช่เล่นนะเนี่ย ค้าขายแร่ได้ปีละหลายอยู่" ชัยวิจารณ์พร้อมกับชี้ให้ฟล็อกดูยอดบัญชีของปีที่แล้ว แต่เจ้าตัวเล็กไม่ได้สนใจเอาหน้ามานัวเนียเขาตลอด ผมอ่อนนุ่มถูไถที่ข้างลำคอให้ความรู้สึกแปลกๆ แถมหลังจากนั้นยังมานั่งตักเขาซะอีก ชัยก้มไปจูบร่างเล็กเบาๆ แต่เจ้าตัวเล็กกลับกอดเขาซะแน่นแถมยังกดหัวเขาลงมาจูบอย่างดูดดื่มไม่ให้ถอนปากออกไปอีก ชัยเริ่มรู้สึกถึงความช่ำชองของร่างเล็กจากที่เขาเคยเป็นฝ่ายคุมเกมในตอนแรกแต่ตอนนี้ร่างเล็กกลับจะเป็นฝ่ายคุมเกมเสียมากกว่า ลิ้นเล็กๆตวัดลิ้นเขาอย่างช่ำชองควานไปทั่วปาก ชัยถึงกับเตลิดส่งเสียครางออกมา ฟล็อกยิ้มเมื่อรู้สึกได้ถึงอวัยวะบางส่วนของฝ่ายตรงข้ามแข็งดันขึ้นมาสัมผัสกับเขาที่นั่งตักอยู่ แต่แล้วจู่ๆชัยก็ผลักไหล่เขาดันออกมาพร้อมกับยืนขึ้น
"ชั้น จะไปอาบน้ำก่อนนะ....นายเองก็ไปนอนได้แล้ว ดึกแล้วไม่ใช่รึ" พูดจบชัยก็หันตัวเดินหนีไปทางบ่อน้ำ เขาลงไปอาบทั้งๆที่ไม่ได้อุ่นน้ำเลย ฝ่ายฟล็อกได้แต่ยืนหน้านิ่วไม่พอใจอยู่ที่เดิม
'นั่นเด็กนะ นั่นเด็ก นั่นเด็ก นั่นเด็ก' ชัยได้แต่ท่องประโยคนี้ในหัวกลับไปกลับมา ก่อนที่เขาจะอาศัยความเย็นของน้ำลดการตื่นตัวของตัวเขาเอง ไม่น่าเชื่อว่าฟล็อกจะจูบเก่งขนาดนี้ ชัยถอนหายใจ สงสัยครูจะสอนดีเกินไปเสียแล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยชัยกลับมาที่เตียงของตัวเอง เขาพบว่าฟล็อกนอนหันหลังไปที่มุมเตียงด้านหนึ่งไม่ยอมมองมาทางเขา สงสัยคงจะงอนอยู่ เขายิ้มลูบหัวร่างเล็กเบาๆ ก่อนจะหันไปดับเทียนที่หัวเตียง ล้มตัวลงนอนข้างๆ
"ราตรีสวัสดิ์นะ" ชัยพูดเบาๆ
ขณะที่ชัยเคลิ้มหลับไป การเคลื่อนไหวของร่างเล็กข้างๆทำให้เขารู้สึกตัว เขาสะลึมสะลือลืมตามองก็พบว่าฟล็อกจ้องเขาอยู่ตาแป๋ว เอาตัวมาคร่อมเขาอยู่
"ชัย ผมรักชัยนะครับ ชัยรักผมหรือเปล่า" ฟล็อกสารภาพตรงๆ ชัยอึ้งไปเหมือนกัน เขาก็รู้หรอกว่าฟล็อกชอบเขา ถึงจะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ ถ้าไม่ชอบใครจะยอมให้จูบขนาดนั้นเล่า ชัยพยักหน้าเป็นคำตอบ ร่างเล็กยิ้มให้ ขณะที่เขาคิดจะเอามือลูบหัวร่างเล็กเขาก็รู้สึกตัวว่าแขนเขาถูกมัดไว้กับหัวเตียงทั้งสองข้าง!!! ถึงตอนนี้ชัยตาสว่างเต็มที่
"ฟล็อก!!! นายจะทำอะไรของนายนะ" ชัยพูดอย่างตกใจ สะบัดมือขึ้นแต่ก็ไม่สามารถเป็นอิสระได้
"ก็จะทำอย่างที่คนรักเขาทำกัน" ร่างเล็กตอบสบายๆ พร้อมกับแกะกระดุมเสื้อชัยออก ชัยอึ้งกิมกี่อยู่พักหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวกางเกงตัวเองก็ถูกถอดออกไปด้วยแล้ว ชัยตาเหลือก
"หยุ๊ด..หยุดนะฟล็อก" ชัยตกใจกับการกระทำของฟล็อกมาก แต่ร่างเล็กไม่หยุดแถมยังถอดชุดนอนของตัวเองออกอีก ร่างเปลือยของฟล็อกขาวโพลนท่ามกลางความมืด ชัยจ้องตาไม่กระพริบ เอาแล้วละสิ เจ้าน้องชายของเขาที่พึ่งสงบไปกับน้ำเย็นกลับตื่นขึ้นมาใหม่ ฟล็อกเองก็เห็นเหมือนกัน เขายิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะโน้มตัวไปใกล้หน้าของชัย
"ไม่หยุด จะทำไม...ชัยเองก็ตอบสนองผมดีนี่นา"
"นายยังเด็กนะ...ยังไม่เหมาะกับเรื่องพวกนี้" ชัยพยายามระงับอารมณ์
"เด็ก อะไรก็ว่าเด็ก ผมโตแล้วนะ แล้วผมก็รู้ตัวแล้วว่าผมรักใครชอบใคร แล้วผมก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้เรื่องพวกนี้ ถ้าชัยไม่ทำผมทำเอง!!!" ร่างเล็กขึ้นเสียงสูง ถึงตอนนี้ชัยรู้แล้วว่าฟล็อกโมโหเขา เขารู้อยู่แล้วว่าฟล็อกดื้อไม่ยอมใคร แต่ไม่นึกว่าจะดื้อร้ายขนาดนี้ ขณะชัยจะเถียงฟล็อกก็เริ่มจูบเขา เนื้อต่อเนื้อสัมผัสกันแนบแน่นไม่มีผ้ามาขวาง ชัยห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว เขาครางออกมาลอดริมฝีปากที่ประกบเขา ฟล็อกเองก็ตื่นตัวเหมือนกัน ชัยรู้สึกได้ถึงอวัยวะที่แทงอยู่ที่หน้าท้อง ริมฝีปากของฟล็อกเริ่มไล่ต่ำลงมา ความชุ่มชื้นไล้เลียไปที่ติ่งเนื้อที่หน้าอก ฟล็อกหยอกเย้าจนมันแข็งชูชันขึ้นมา โดยสัญชาติญาณชัยแอ่นตัวขึ้นเพื่อรับสัมผัส มือเขาเกร็งแน่นเพราะไม่สามารถขยับได้ ชัยครางเฮือก เมื่อฟล็อกย้ายไปที่ติ่งเนื้อสีชมพูอีกข้าง ฟล็อกขบเบาๆเหมือนกับจะแกล้งเขา ก่อนที่จะลดระดับลงไปอีก ชัยครางไม่เป็นภาษา เมื่อฟล็อกไล่มาจนถึงท้องน้อยก่อนที่จะครอบครองเขาไว้ ปากเล็กๆเหมือนกับกำลังสนุก ลิ้นไล้ช้าๆไปตามแนวยาว ขึ้นลงไปมา ชัยหน้าแดงเริ่มหอบกระเส่าเขายกสะโพกขึ้นรับเป็นจังหวะ ศีรษะแหงนไปทางด้านหลังในที่สุดเขาก็สะดุ้งเฮือกพร้อมปลดปล่อยออกมา
ฟล็อกถอนศีรษะขึ้นมามองหน้าชัยที่กำลังหอบ เขาดันตัวขึ้นไปจูบกับชัยอีกครั้ง ถึงตอนนี้ชัยรับรู้ถึงรสชาติของตัวเองที่อยู่ในปากของฟล็อกเมื่อแลกลิ้นสัมผัสกัน เขาตอบสนองเต็มที่ อารมณ์หนุนเนืองขึ้นมาเป็นระลอก เหงื่อเกาะพราวทั่วทั้งตัว ชัยเริ่มตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง มือเขาบิดไปมาพยายามที่จะเป็นอิสระ ฟล็อกผละจากเขามาพร้อมกับพูดเสียงกระเส่า
"ผมยังเด็กอีกหรือเปล่า...."
"มะ...ไม่เด็กแล้ว" ชัยพูดพร้อมหอบ "แก้มัดชั้นที..." ฟล็อกพยักหน้าพร้อมกับเลื่อนตัวขึ้นไปแก้มัดที่หัวเตียง ขณะที่กำลังแก้มัดฟล็อกก็รับรู้ได้ว่าระดับของเขาตรงกับหัวของชัยพอดี ปากของชัยกำลังเล้าโลมเขาอยู่!!! มือข้างหนึ่งที่เป็นอิสระแล้วเคล้าคลึงหนั่นเนื้อนุ่มด้านหลัง ฟล็อกแทบทรงตัวไม่อยู่ เขาทรุดลงกระทันหัน ทำให้ส่วนนั้นของเขาเข้าไปอยู่ในปากชัยมากขึ้น อารมณ์พุ่งขึ้นวูบ ฟล็อกครางเสียงดัง ชัยได้ทีแก้แค้นเขา ลิ้นของชัยที่เล้าโลมทำให้ฟล็อกแทบไม่มีแรง มือพยายามพยุงจับหัวเตียงไว้ พร้อมกับพยายามแกะเชือกที่มัดข้อมือชัยอีกข้างออก
เมื่อมือชัยเป็นอิสระ เขารีบรวบตัวฟล็อกเข้ามาพร้อมกับพลิกตัวขึ้นมาทาบทับอยู่ด้านบน ปากเขาเริ่มควานหาปากของฝ่ายตรงข้าม ตอนนี้ต่อให้ช้างมาฉุดก็คงห้ามไม่ได้ สติล้วนกระเจิดกระเจิงไปไกล มือโลมเล้าร่างเล็กก่อนที่จะเลื่อนลงไปข้างล่าง เริ่มควานหาช่องทาง นิ้วมือที่เต็มไปด้วยเหงื่อทำให้สอดใส่ได้ไม่ยากนัก ชัยพยายามเริ่มช้าๆ นิ้วแรกใส่เข้าไปได้ไม่ยาก ฟล็อกครางเสียงกระเส่า เหงื่อผุดพราวเต็มใบหน้า เมื่อเพิ่มเป็นสองนิ้วช่องทางเริ่มบีบรัดมากขึ้น
"ทนหน่อยนะ..." ชัยรู้ว่าถึงแม้ฟล็อกจะเป็นคนเริ่มก่อนแต่เจ้าตัวก็ไม่เคยกับใคร
"อื๊อ...ชัย...จะ..เจ็บ..." เจ้าตัวเล็กอุทธรณ์เสียงหอบ ชัยเริ่มขยับนิ้วเข้าออก
ก่อนที่ฟล็อกจะรู้ตัวนิ้วมือก็ถูกแทนที่ด้วยส่วนอื่นที่ใหญ่กว่ามาก ชัยพยายามสอดใส่ช้าๆ จนได้ค่อนทาง แต่ช่องทางที่คับแคบยังส่งผลให้คนด้านล่างครางด้วยความเจ็บ นิ้วมือจิกไหล่เขาเต็มแรง ในที่สุดชัยทนไม่ไหวเขาดันตัวเขาไปจนสุด ร่างเล็กกรีดเสียงเต็มที่ ชัยเริ่มขยับเข้าออกด้วยอารมณ์ที่หนุนเนืองกัน ร่างเล็กจุกครางในทีแรก แต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มชิน ความเจ็บเริ่มเป็นความชา อารมณ์อื่นเข้ามาแทน ทั้งสองคนครางพร้อมกันเมื่ออารมณ์ทะยานขึ้นสูงเหมือนติดปีกบิน ก่อนจะปลดปล่อยและตกละลิ่วลงมาสู่พื้นในเวลาไล่เลี่ยกัน ชัยทรุดลงบนร่างเล็ก ไร้เสียงใดๆนอกจากเสียงหอบของทั้งสองคน
ผ่านไปสักพักชัยก็พลิกตัวมานอกข้างๆ เขาไม่นึกฝันเหมือนกันว่าจะทำเช่นนี้กับฟล็อก...เขาหันไปมองร่างเล็กก็รู้สึกถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอ ร่างเล็กหลับไปแล้วพร้อมด้วยรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า...ถึงตอนนี้ชัยเริ่มสงสัยนี่เขาเสร็จเด็กหรือเด็กเสร็จเขากันแน่!!!